ఈ రోజు రక్షాబంధన్ అంట కదా.......

ఉదయం కావస్తుంది.... కాని తెలవారి వారనట్లుగానే అనిపిస్తుంది. రోజూ లాగే రాత్రి కూడా ఆలస్యం కావటం మూలాన కొంచెం మత్తుగా అనిపిస్తుంది. కాని ఇంట్లో ఏదో హడావుడిగా హడావుడిగా ఉన్నట్లు ఏవో శబ్దాలు వినిపిస్తున్నాయి.... అంతకు ముందు రోజే నా కార్యాలయంలోని HR నా క్యాబిన్ కి వచ్చి సార్ ఆఫీసులో పని చేస్తున్న స్టాఫ్.., రక్షా బంధన్ రోజు సెలవు కావాలని అడుగుతున్నారని..., అప్పుడు గుర్తొచ్చింది...ఈ రోజు రక్షా బంధన్ అని.... నాకు అక్కలు చెల్లెళ్ళు లేకపోవటం మూలాన.., చిన్నప్పటి నుండి రక్షాబంధన్ అసలు ఏ నెలలో వస్తుందనేది కూడా తెలియకుండా పెరిగాను.... చిన్నప్పటి నుండి రక్షా బంధన్ రోజు ఎవరో బయటి వాళ్ళు రాఖి కట్టినా, కొన్ని కృత్రిమ ప్రేమల వాళ్ళ కలిగినవే కాని... ఏ రోజు నాకు రక్షా బంధన్ విలువ తెలియలేదు. ముందు నుండే నాకు సెంటిమెంట్ పాళ్ళు తక్కువుండటం మూలాన ఈ బంధాలు..., బాంధవ్యాలను, బంధుత్వాలను.., అంత పెద్దగా నమ్మేవాడిని కాదు... జీవితం నడవాలి అంటే, జీవితం విలువ తెలియాలి అంటే.., చుట్టూ నలుగురు మనుషులు ఉండాలని.., వాళ్ళే మన చుట్టూ క్రియేట్ చేయబడిన ఈ బందుత్వాలని నేను బలంగా విశ్వసిస్తాను.

ఒకానొకరోజు నేను ఛత్తీస్ ఘడ్ రాష్ట్ర సరిహద్దులోని ఒక మారుమూల పల్లెటూరికి వెళ్ళినప్పుడు.., అక్కడ నేను ప్రభుత్వ పాటశాలలో చదువుకుంటున్న కొందరు విద్యార్థులను గమనించాను... పోషకాహార లోపంతో దీనావస్థలో ఉన్నారు... అక్కడ కొన్ని రకాల పరిస్థితుల ప్రభావంతో ఆ పిల్లలు ఆ విధంగా తయారయ్యారని విన్నాను. అంతే గాక ఆ పిల్లల తల్లిదండ్రులు ప్రాణాంతక వ్యాధి ఎయిడ్స్ తో బాధ పడుతున్నారని తెలిసి నాకున్న రాయి లాంటి హృదయాన్ని కూడా ఆ సంఘటన కలచివేసింది. అందరూ అంటున్న (నేననుకోవటం లేదు) నా అక్రమ సంపాదన నుండి.. 'క్రమంగా' కొంత అక్కడ ఆ పిల్లలకి ఏదైనా చేయాలనీ అనిపించింది. కాని ఎం చేయలేను. ఎందుకంటే నాకు ఆ అర్హత లేదని అనిపించింది. కాని మధ్యలో ఒకమ్మాయి నా వద్దకు వచ్చి ఒక కలాన్ని బహుమతిగా ఇచ్చింది. మీకు ఎందుకో ఈ కలం అవసరమనిపించి ఇచ్చానని చెప్పింది....  (ఇప్పటికి నేను అదే కలంతో అక్షరాలను జాలు వారుస్తు ఉంటాను) వెంటనే అక్కడ పిల్లలందరినీ 'అన్నయ్య ఫౌండేషన్ ట్రస్ట్' కింద దత్తత తీసుకోవటం జరిగింది. ఇప్పుడు పిల్లలందరూ ఉన్నత చదువులకి ఎదిగారు...అప్పుడు తాత్కాలికంగా ఫౌండేషన్ వారు సహాయం చేసినప్పటికీనీ ఇప్పుడేమి సహాయం చేయటం లేదు.. కాని ఇప్పటికి ఆ కలం ఇచ్చిన అమ్మాయి మాత్రం నాకు రాఖి కట్టటానికి హైదరాబాద్ వరకు వస్తుంది. కాని అమ్మాయి కళ్ళలో నాకు 'అవసరం కోసం ఆప్యాయత' కనిపించదు.... అభిమానం కనిపిస్తుంది. రాఖి విలువ కొంచెం కొంచెంగా అర్థమైంది రాఖి అంటే ఏదో రాఖి కడితే "అన్న చేతికి రాఖి కట్టి నోట్లో స్వీట్ పెట్టి ఎంతో కొంత ఇస్తే బ్యాగులో వేసుకొని భుజానికి తగిలించుకొని నవ్వుతూ బయటికేల్తు స్టైల్ గా బాయ్ అన్నయ లవ్ యూ రా అనటం కాదనిపించింది..." ఈ సెంటిమెంట్ లన్ని నాకు తెలియదు.., నాకు మాట్లాడే అర్హత కూడా లేదు కాని ఏదో ఖాళీగా ఉన్న కదా అని ఒక నాలుగు లైన్లు రాసా నచ్చితే చదవండి... లేకుంటే లేదు.

చలో పండగ జరుపుకుంటున్న వారికి రాఖి బంధన్ శుభాకాంక్షలు....

హరికాంత్ రెడ్డి రామిడి

అవును నేను మంచోన్ని కాదు.........

(ఏదో అలా కుదిరేసింది చదివి తరించండి)

స్వప్రయోజనం లేనిదే ఏ పని చేయని మంచి మనసున్న మనుషులందరూ మంచోల్లే.... ఈ కాలంలో మంచోళ్ళు కాని వారెవ్వరూ లేరు.... అందరూ మంచోల్లే...!!

పసి పాపకి జన్మనిద్దామని ఆసుపత్రికి వెళ్తే ఆ పసి పాప ప్రకృతి ధర్మంగా బయటికెళ్ళే అవకాశం ఉన్నా కానీ.., 'కాణీ' పైసా రాదనీ.., కోసి తీసి పసి పాపని మన చేతిలో పెట్టె ఆ కలియుగ దైవమల్లె కనిపించే ఆ డాక్టరు మంచోడే... పోనీ జబ్బు చేసి తన దగ్గరికి వచ్చిన మంచి మనిషికి మంచిగా జబ్బు నయం చేసినా..., బిల్లు దగ్గరికి వచ్చేసరికి డబ్బు జబ్బుని తగ్గించే మందు లేదని మంచిగా చెప్పే ఇంకో డాక్టర్ ఇంకా మంచోడే..!!

పూటకో మాట చెప్పి గడియకో గుణం ప్రదర్శించి.., ఒటేయక ముందు మూటలు తీసి... ఒటేసాక వాటాల గురించి మాట్లాడుకునే మన ఆదర్శవంతమైన నాయకులూ మంచోల్లే..... 100 రూపాయలు చూపించి 10 రూపాయలు ఇస్తున్నానని.., పైన ఆకాశాన్ని చూపించి కింద నేలపై ఒక్క రూపాయి పడేసి ఆసాంతం నాకించి.., ఈ మంచోల్లందరికీ మంచి చేసింది మేమే అని చెప్పుకొనే మన ప్రభుత్వ పాలకులూ మంచోల్లే....!! 

రోడ్దేస్తాడు..., ఏదో నాలుగు డబ్బులు వెనకేద్దామని అందమైన రోడ్డుకు నాలుగు రోజుల తర్వాత నాలుగు బొక్కలు కనిపిస్తాయి... ఏ అవి బొక్కలు కాదు ఆ రోడ్డుకు అందమైన దిష్టి చుక్కలని చెప్పుకొని తిరిగే ఆ కంట్రాక్టర్ మంచోడే.... ఆ కంట్రాక్టర్ కి పాపం పోనీలే.., అతని కుటుంబం కూడా బ్రతకాలి కదా అని.., ఆ కుటుంబంతో పాటుగా మా కుటుంబమూ బ్రతకాలని చూసి చూడనట్లు వదిలేసి జేబులో నాలుగు రాళ్లు వేసుకుని.., జీవితంలో ఎం సంపాదించలేదని రాళ్ళే మిగిలాయని చెప్పుకొని తిరిగే ఆ గవర్నమెంట్ ఉద్యోగులు మంచోల్లే....!!

భార్య ముందు పక్కింటావిడ కూడా ఎవరో తెలీదన్నట్టుగా ప్రవర్తించి... కడప దాటగానే కనిపించే ప్రతి ఆడదాన్ని, చూసి చూడనట్లు చూసే మంచి మనసులన్న మగ పుంగవులందరూ మంచోల్లే... చూడకున్నా కాని ఏ ఆడదన్న అవకాశం ఇస్తుందేమో అని సొల్లు కార్చుకుంటూ సోగ్గా సూసే మనసున్న మహారాజులందరూ మంచోల్లే....!!

సమాజంలో నీతివంతంగా బ్రతుకుతూ సమాజానికి అలా చేయాలి ఇలా చేయాలి అని.., నీతి వ్యాఖ్యలు.., సూక్తి స్టొరీలు చెప్తూ... తన మటుకు మాత్రం సమాజంలోని 'ప్రకృతి ప్రసాదించిన వనరులను' అడ్డంగా దోచేస్తూ దర్జాగా తిరిగే ప్రబుద్దులూ మంచోల్లే...!!

సిగ్నల్ దాటితే 1000 రూపాయాలని..., అదే డిపార్టుమెంటు కి చెందిన వ్యక్తి మాత్రం ముగ్గురితో కలిసి ప్రయాణించేలా సౌకర్యవంతమైన ఏర్పాటు కలిగిన పెద్ద మనుషులందరూ మంచోల్లే.... 

భక్తే జీవితానికి పెద్ద ముఖ్తంటూ... స్వామి సేవయే సమాజ సేవ అని తోటి మంచోల్లందరినీ నమ్మించి.., ఆ స్వామి దర్శనం పట్టాలంటే ముందున్న డొనేట్ బాక్స్ ని తట్టాలని లీగల్ గా ఆదాయపు పన్ను మినహాయింపుతో మరీ మంచోల్లందరి దగ్గర మంచిగా సంపాదించే ఆ స్వామీ ఇంకా మంచోడే.... 

ఎక్కడ  మంచి అవకాశం దొరుకుతుందా.., ఆ అవకాశాన్ని మంచి ఆదాయంగా ఎప్పుడు మలచుకుందామా అని చూసే పెద్ద మనుషులందరూ మంచోల్లే... 

ఇంత మంచి మంచోల్లన్న ఈ లోకంలో ఉన్న నేను మాత్రం మంచోన్ని కాదట...!!  అవును మరీ నేను మంచోన్ని అంటే ఆశ్చర్య పడాలి కాని మంచోన్ని కాదంటే ఇంత మంచి మంచోల్లున్న ఈ లోకం నిజంగానే వ్యతిరేకిస్తుందేమో..!! 

ఏది ఏమైనా ఈ మంచోళ్ళున్న ఈ మంచి లోకంలో నా లాంటి వాడు పుట్టినందుకు సిగ్గు పడుతూ...  ఈ అవనిలో ఉన్న మంచి మంచోల్లందరికీ అరకోటి దండాలు.....

హరికాంత్ రెడ్డి రామిడి

అదొక ప్రహాసనం (నా కథే ఎవరిదో కాదు) సరదాగా అలా......

రోజూ లాగే గడచిపోతుంది.... డబ్బుల చుట్టూ నా ప్రపంచం తిరుగుతుంది... సంపాదన వెనక నా వయసు ఉరకలేస్తూ పరిగెడుతుంది...., పది రూపాయలతో పెట్టుబడి పెట్టి సంపాదించే ఆలోచన కాకుండా పది రూపాయలు పెట్టుబడి పెట్టకుండా ఎలా సంపాదించాలా అనే ఆలోచన ఉన్న నేను కొన్ని విషయాల్లో మాత్రం తడబడిపోతాను.... 

మధ్యాహ్నసమయం.... జీవితంలో ఏదో కోల్పోతున్నానన్న ఫీలింగ్ మనసులో గరిటె పెట్టి దెవినట్లు అవుతుంది. కొత్తగా పెట్టిన ఆఫీసు లో వంట మనిషి ని భోజనం సిద్దం చేయమని చెప్పి.... ఇవ్వాళ నాకు స్ఫూర్తి నిచ్చిన నా అన్నయ్య పేపర్ "సాక్షి" గా ఏదో వార్త చదువుతూ ఉంటె నా మెదడు లో ఆలోచనలు గిర్రున తిరుగుతున్నాయి.... 

"ఒరే..రాకేశ్... నిన్న పలానా హోటల్ లో బిర్యాని బాగా లేదు రా?"  అన్నాన్నేను ఎగ్జయిటవుతూ.

"ఆరె ఈ రోజు ఓరిస్ బంజారా హిల్స్ రోడ్ నం 2 లో మంచి బఫెట్ ఆఫర్ ఉందట రా" లేటెస్ట్ అప్డేట్ తో వాడు.

"ఓన్లీ బిర్యాని కంటే బఫెట్ బెటర్ లే.... ఏది ఏమైనా బయట భోంచేయ్యాలంటే భయమేస్తుంది రా... ఇంట్లో మన స్వయం పాకంతో అదరగోట్టేద్దాం అంటే బద్దకేమేస్తుంది. ఈ బ్రహ్మచారి జీవితమేమో బోరుకొట్టేస్తుంది. బొత్తిగా కలర్ లేకుండాపోయింది రా జీవితం అంటూ వాపోయన్నేను...! (కలర్ అంటే అమ్మాయని నేను మీకు స్పెషల్ గా చెప్పాల్సిన అవసరం లేదు) వాడూ శ్రుతి కలిపి ఒక నిట్టుర్పు విడిచి అవును రా అన్నాడు....

"బోర్ కొట్టదా మరీ..? బిఎస్సి మూడేళ్ళు ఫస్ట్ బెంచ్ లో కూర్చొని కళ్ళు తెరుచుకొని, తల ఊపుతూ నిద్రపోడం తప్ప నువ్ చేసిందేమైనా ఉందా?  " అని నా చరిత్రని తవ్వడం మొదలెట్టేశాడు వాడు. ఇంతలో వంట మనిషి వచ్చి భోజనం సిద్దమయ్యిందని చెప్పాడు. ఇంక మెల్లిగా కిచెన్ వైపు అడుగులు వేస్తూ.... "ఇప్పుడు బాధపడి ఏం లాభం రా రాకేశూ? అసలా A.రవి ,S.రవి లను అనాలి. వాళ్ళ దెబ్బకి డిగ్రీ లో ఏ ఒక్క అమ్మాయినీ నేను చూడలేదు. ఏ ఒక్క అమ్మాయీ నాతో మాట్లాడలేదు... అదే అలా అలవాటయిపోయింది" అయినా కాని అమ్మాయిలు చూసేంత గొప్ప పర్సనాలిటీ కూడా కాదు కదరా నాది అంటూ నాకు నేనే కౌంటర్ ఇచ్చుకున్నాను. 

మా ఈ మాటలు విని పక్కనే 6 రోజుల క్రితం చేసి బయట పడేయటానికి రెడీ గా ఉన్న ఎండు పకోడిలా ఉన్న ఒక పిల్లాడు విని ఇవ్వన్ని ఎందుకు సార్ పెళ్ళి చేసుకోవచ్చుగా.. సింపుల్ సొల్యూషన్" అని సలహా ఇచ్చాడు. నేను వెంటనే "మ్యారీడ్ లైఫ్ బాగుంటుందా రా?" అని ఆశ గా అడిగాను సిగ్గు పడుతూ రాకేశ్ గాన్ని. "ఉహూ.... బ్యాచిలర్ లైఫే బాగుంటుందన్న సంగతి పెళ్ళయ్యాక తెలుస్తుంది" అన్నాడు సాంబార్ లో ముక్కలేరుకుని నముల్తూ.... బెలూన్ కి బొక్కెట్టి గాలుదమన్నట్లు ఉంది నీ ఎదవ సొల్యూషన్ అన్నాన్నేను చిరాగ్గా....... వాడు తల దించుకున్నాడు. 

"అలా కూరలో అరిటాకులా తీసి పారేయకు రా హరి...."

మధ్యలో నేను "అరిటాకు కాదు కరివేపాకు"....

తీసి పారేసేదానికి ఏ ఆకయితే ఏంటి చెప్పూ.. పెళ్ళి విషయం లో నిన్ను చాలా ఎడ్యుకేట్ చెయ్యాలి రా. అసలే అమ్మాయిల కొరత. ముప్పై వచ్చేసరికి నీ నెత్తిమీద ఏడాదికి ఎకరం చొప్పున ఊడిపోతుంది..... మొహం మీద ముడతలు మెల్లిగా కనబడుతున్నాయి. ఉన్న ఆ కాస్త జుట్టు ఊడిపోకముందే, ఆ ముడతలు మడతలు కాకముందే ఆ పెళ్ళి ముచ్చట కాకపోతే ఎం అవుతుందో ఆలోచించావా??

నాలో భయం మొదలయ్యింది... గొంతులో ఆ భయం కనపడనీయకుండా ఆఆఆఆ.....లేదు... అన్నాన్నేను వాడితో గంభీరంగా.....

నీ ఏడాది సంపాదనను పట్టుకొని ఓ  అందమైన అమ్మాయి నీ లైఫ్ లోకి ఎంటరయ్యి... బయటికేల్లెప్పుడు టాటా చెప్తూ, ఇంటికెప్పుడొస్తావా అని రోజూ నీకోసం ఎదురుచూస్తూ... నీకిష్టమైనవన్నీ వండి పెడుతూ... నీకు సేవలు చేస్తూ, సినిమాలకీ షికార్లకీ నీకు తోడొస్తూ...ఫ్రంట్ కెమెరా తో ఇరుక్కుని తీసుకున్న క్లారిటీ లేని మీ ఇద్దరి ఫోటోల్నీ ఫేస్బుక్ లో పెడుతుంటే....అది చూసిన జనాలు మీ జంటని చూసి జుట్టు పీక్కొని పిచ్చెక్కి "ఆహా.. సూపరూ... ఓహో డూపరూ... "nice pair..... made for each other..... Yo dude ummaaa.... super pic raa" అని కామెంట్లు పెడుతూ రచ్చ చేస్తుంటుంటే....... అసలు ఈ కోణం లో ఎప్పుడైనా ఆలోచించావా... ఆ పబ్బుల్లో ఈ పబ్బుల్లో తిరుగుతూ ఏవో పిచ్చి ఫోటో లు పెడుతూ ఉండేకన్నా ఫేస్ బుక్ లో నీకంటూ ఒక అమ్మాయితో సెల్ఫీ దిగి ఇదిగో ఈమే నా కుల్ఫీ అంటూ స్టేటస్ పెడితే ఎలా ఉంటధో ఒక్కసారి ఆలోచించు రా అన్న వాడి మాటలతో నా బుర్ర గిర్రున తిరుగుతుంది. పెళ్ళి చేసుకుంటే జీవితానికి బాగా మరిగించిన పప్పుచారు చల్లారితే వచ్చే రుచొస్తుంది. అసలెంత కాలం రా ఈ బ్యాచిలర్ లైఫ్? తొందరగా ఈ గత కాలం లైఫ్ కి సలాం కొట్టేసి ఒక ఇంటివాడై పోరా అన్న వాడి మాటలతో నా హృదయం ఇప్పుడే పాత సినిమాలో కొత్త హీరోయిన్ని చూసిన మొహంలా కళకళలాడుతూ వెలిగిపోతుంది.

అరేయ్ రాకేశు నిజంగా నువ్వు చెప్పింది నిజమే అనిపిస్తుంది రా.... 

అరేయ్ హరి నీకు తెలివుంది అనుకుంటావు కాని నిజంగా నీ అంత కోడి మెదడు ఉన్న ఎదవని నేను ఎక్కడ చూడలేదు రా... నీ  మొహం చూడగానే అనుకుంటాను రా నేను రోజూ ఫేస్బుక్ లో పోస్టులు రాసి కామెంట్లు రావట్లేదని ఫీలయ్యే తింగరోడివనీ..!

నేను కొత్తగా పెట్టిన ఆఫీసు లో ఆ వంటవాడి వంట తిన్న నేనూ, రాకేశు... వాడు బెండకాయ కర్రిలో కోడిగుడ్డు వేసి మాడ గొట్టి వండిన తీరుని చూసి పరిస్థితి ఇలాగే కొనసాగితే చైనీస్ ఫుడ్ ఇండియన్ స్టైల్ లో డెడ్ చీప్ గా తినెయ్యొచ్చురా మనం.... టెక్నికల్ గా మన ఆఫీసు HR భాషలో చెప్పాలంటే దీన్నే "ప్రొసెస్ ఆఫ్ క్రియేటివ్ పాజిటివ్ థింకింగ్ ఇన్ పాథటిక్ సిచువేషన్స్" అంటారు., రాకేశు గాడు చెప్పుకుంటూ పోతున్నాడు..... నేను మాత్రం వాడు ఇచ్చిన దిక్కుమాలిన సలహాని పాటిస్తే ఎలా ఉంటుందా అని ఆలోచించాను. ఎదవ తిరుగుళ్ళు తిరుగుతూ 'పెళ్ళే వద్దని' ఫిక్స్ అయిపోయిన నాలో మల్లి ఏవో ఆశలు చిగురించాయి... ఇంక వెంటనే అప్పటికే  నా పెళ్ళి గురించి బెంగెట్టుకున్న మా అమ్మ నాన్నకి పచ్చజెండా ఊపేశాను.

"నేను పెళ్ళికి రెడీ" అనగానే ఆ ఆనందం లో మా అమ్మ ఇల్లంతా పెనాయిలేసి కడిగి, పనిలో పనిగా నాకు ఒంటికి నలుగెట్టి, జుట్టుకి పులుసెట్టీ స్నానం చేయిచింది. మా నాన్న XXX మాట్రిమొనీలో (అమ్మ బంగారు తల్లులు...అది ట్ర్పిప్లెక్స్ కాదు మాట్రీమోని పేరు తెలియక అలా రాసాను) నాకు తెలీకుండా నా పేరు మీద క్రియేట్ చేసిన అకౌంట్ తాలూకా పాస్ వర్డ్ నాకు ప్రసాదించారు. మర్నాడు పొద్దున్న 5 గంటల 31 నిమిషాలకి కి ముహూర్తం బాగుందనీ, అప్పుడు లాగిన్ అవ్వమని ఆర్డర్ వేసారు. డార్క్ కలర్ జీన్స్ లో లైట్ కలర్ షర్ట్ ని టక్ చేయించారు. కాళ్ళకి హీల్స్ ఉన్న షూ వేయించారు ( నేను కాస్త పొట్టి మరీ) చేతికి ఫాస్ట్ ట్రాక్ వాచ్ పెట్టారు. (నేను ఫాస్ట్ అనుకోవాలనో ఏమో మరీ).. మా నాన్న నేను మొహానికి వేసుకున్న పౌడర్ చాలదన్నట్లు ఇంకాస్త పౌడర్ తెచ్చి మొహానికి అద్దుతూ (నేను ఛామన ఛాయ మరీ) నా మొహాన్ని ఇప్పుడే సున్నం కొట్టిన ఇంటి ముందున్న గోడలా తయారు చేసాడు.

నడుముకి బెల్టేట్టారు. నుదుటున చిన్నగా బొట్టెట్టారు. చివరిగా నన్ను  ఫోటో స్టూడియో లో నించోబెట్టారు. (నాకది కొత్త)

నా వాలకం చూసి విషయం పసిగెట్టేసిన ఫోటోగ్రాఫర్ నా కోడిమెదడు కి అర్ధం కాని లుక్కిచ్చి లైట్లేశాడు.

"సార్... నేన్ చెప్పినట్టూ స్టిల్ ఇవ్వండి.."

"అలాగే..."

"ముందు ఆ నల్ల కళ్ళద్దాలు తీసెయ్యండి"

"తియ్యను... అవి లేకపోతే నా ఫోటో నాది కాదనిపిస్తుంది"

"హ్మ్మ్.. సరే.. నించోండి........ చేతులు కట్టుకోండి.... తల పైకెత్తండీ... కొం...చెం కిందకి దించండి... కుడి చేత్తో ఎడమ బుగ్గ మీద వేలు పెట్టుకోండి......ఆ.... ఇప్పుడు ఎడమవైపుకి చూడండీ"

"ఇది వివేకానంద స్టిల్ లాగా ఉంటుందేమో??"

"ఫోటో తీసేటప్పుడు మాట్లాడకండి సార్....చెప్పింది చెయ్యండి..... అయ్యో.. కొంచెం ఆ మొహం తుడుచుకోండి..... కొంచెం పౌడర్ రాసుకోండి... తల సరిచేసుకోండి...... ఊపిరి పీల్చండి..... సార్.. కొంచెం జుట్టు ముందుకు అనండి సార్ బట్ట తల బార్ల తెరుచుకొని కనబడుతుంది... ఆ రెడీ రెడీ.... స్మైల్....స్మైల్..."

[కరుణ నిండిన కళ్ళతో కల్మషం లేని నవ్వు రువ్వడానికి విశ్వప్రయత్నం చేస్తూ...నేను]

"అదేం నవ్వు సార్ ?? కొంచెం అందంగా నవ్వండి"

"అందంగానా?? అంటే ఎలాగా??"

"ఏమో నాకూ తెలీదు... మీరు రకరకాలుగా నవ్వండీ..ఏది బాగుంటే అది ఫైనలైజ్ చేద్దాం. రెడీ.. 1....2...3...4...5..."

"(నేను మనసులో అనుకుంటున్నా)" ఒరేయ్... ఎదవ.. మనిషివా మెగాస్టారువా? తొందరగా తీసి చావు. ఏదో సువార్తల సభల్లో యేసు ప్రభువు సేవకుని మల్లె మీకందరికీ నేనే దిక్కంటూ కృత్రిమంగా నవ్వటం ఎంత కష్టమో తెలుసా...?? 

"ఆ.... ఇది ఓకే... ఇప్పుడు ఆఫ్ ఫోటో క్లోజప్ షాట్ తీస్తాను... ఆ కుర్చీ లో స్టైల్ గా కూర్చోండి అంటూ ఎక్కడో మూలకు కొక్కానికి తగిలేసిన మాసిపోయిన కోటు తీసి ఇచ్చాడు... జాగ్రత్తగా నల్లులేమన్నా ఉన్నాయో లేదో చూసుకొని స్టైల్ గా వేసుకొని కుర్చీ లో కూర్చున్నాను.

"ఇవ్వన్ని ఎందుకు ఇప్పుడు తీసిన ఈ ఫోటోనే కట్ చేస్తే ఆఫ్ అవుతుంది కదా అన్నాన్నేను??"

"కుదరదు.... మా రూల్ ప్రకారం.... పెళ్ళి చూపుల ఫోటోలకి నించొని ఒకటి. కూర్చొని ఒకటీ, పాస్పోర్ట్ ఒకటీ తియ్యాల్సిందే " (వీడు వీడి ఎదవ రూల్స్ అనుకున్నా నేను మనసులోనే... ఏదో ఒకటి తొందరగా తగలెట్టు రా ఎదవా)

"సార్... ఫోటోలు ఏ బ్యాక్ గ్రౌండ్ తో కావాలీ? చుక్కలు-చంద్రుడు మధ్యలో మీరు నించొని నవ్వ్తుతున్నట్టూ... మేఘాల్లో తేలుతున్నట్టూ... జలపాతం ముందు కూర్చున్నట్టూ... అక్కడ ఆకాశం లో కూర్చొని మీరు ఈ లోకాన్ని అంతటిని ఉద్దరిస్తున్నట్టు రావాలా సార్ అని అడిగాడు.

"నాయనా... చూసిన జనాలు నన్ను  మనిషిగా గుర్తించేట్టు ఉంటే చాలు... గ్రాఫిక్స్ అక్కర్లేదు."

ఆ రకంగా... ఫోటోషాప్ లో ఎడిట్ చేసిన ఫోటోలూ, MS Wordలో ఎడిట్ చేసిన నా Biodata లు పదుల  సంఖ్యలో ప్రింటవుట్ తీయించి ఇంటికి బయలుదేరాను  మా నాన్నతో కలిసి...., 

ఇంటికొచ్చేసరికి ఎప్పటి నుంచో మా ఇంటి వాస్తులు.. మా ఇంటి పూజలు చేస్తూ.. ఇదిగో నా పెళ్లోస్తే, ఆయనకీ ఎంతో కొంత "భారీ" సంభావన ముడుతుందని ఆశగా ఎదురుచూస్తున్న మా పంతులు గారు (మా అమ్మ అయ్యగారు అని పిలుస్తుంది) మా అమ్మ పోసిన చాయ్ నీళ్ళను గతుకుతూ మధ్య మధ్యలో మాట్లాడుతూ ఉన్నారు. నన్నొకసారి ఎగాదిగా చూసి.... (అచ్చం ఫోటోగ్రాఫర్ కూడా అలాగే చూశాడు నన్ను)

నా ఫోటోలు తీసుకుని చూసి అయ్యో ఫోటోలు ఇలా ఉన్నాయేంటి... ఎప్పుడైనా ఫారెన్ ట్రిప్ కి వెళ్ళినప్పుడు మంచులో తీసుకున్న ఫోటో ఏమీ లేదా?" అని అడిగాడు.  మంచులో ఉన్న ఫోటో ఉంది గానీ అది ఫారెన్ ట్రిప్ లో దిగింది కాదని చెప్పాను. "అయితే అక్కర్లేదు" అని తేల్చేసి "ఇంతకీ ఎలాంటి అమ్మాయి కావాలోయి?" అనడిగాడు.

పెద్దగా డబ్బు లేని ఎడ్యుకేటెడ్ ఫ్యామిలీ లో పుట్టి ఏదోక డిగ్రీ పూర్తయ్యి వీలైతే జాబ్ చేస్తూ లేకుంటే జాబ్ వెతుక్కుంటూ... ఆధునిక భావాలతో.., సాంప్రదాయ విలువలు గల వంటొచ్చిన తెలివైన చురుకైన అణకువ గల అందమైన అమ్మాయి కావాలి. ముఖ్యమైన విషయం పొడుగు జడ ఉంటే ప్రయారిటీ ఇస్తా" అన్నాన్నేను. నా రిక్వైర్మెంట్ ను రీసైకిల్ బిన్ లోకీ, నా ఆశల్ని అగాధం లోకీ తోసేస్తూ... "నా దగ్గర ఉన్న 100 సంబంధాల్లో... 93 అబ్బాయిలవీ... మిగిలిన 7 అమ్మాయిలవీ... ఆ వివరాలు అన్ని మీ అమ్మ కి చెప్పాను అని అన్నాడు. అన్నీ కావాలంటే ఎలాగా? నువ్వు ఏ జనరేషన్ లో ఉన్నావ్ బాబు... ఉద్యోగం చేసే పిల్లకి అణకువ ఉండకపోవచ్చు. కట్నం ఇచ్చే అమ్మాయి అందంగా ఉండకపోవచ్చు.. అందంగా ఉండే పిల్ల కట్నం ఇవ్వలేకపోవచ్చు. మూడూ ఉన్న పిల్ల జాతకం కుదరకపోవచ్చు. అన్నీ ఉన్న పిల్ల నిన్నెందుకు చేసుకుంటదీ?" కొంచెం ఆలోచించు.... ఏదో ఒక పిల్లను నచ్చు... ఆ పిల్ల తోనే జత కట్టు... అని సూటిగా చెప్పేసాడు ఆ పంతులు. 

ఆ ఏడింటిలో కత్తిలా ఉన్న (పద ప్రయోగానికి క్షమించాలి) మూడు ఫోటోలు సెలెక్ట్ చేసి మా నాన్నకిచ్చి సిగ్గుపడుతూ నా రూంలోకి వెళ్ళిపోయాను. అందులో జాతకాలు కుదరలేదని ఒకదాన్ని మా నాన్న రిజెక్ట్ చేసారు (అసలే మా నాన్న కి జాతకాల పిచ్చుంది). సరేలే ఇంకా రెండు ఉన్నాయ్ కదా అని మనసులో అనుకున్నా. ఆ రెండిట్లో ఒక అమ్మాయి సంబంధికులకు ఫోన్ చేస్తే మెరిక లాంటోణ్ణీ పెళ్ళిచేస్కొని అమెరికా వెళ్ళిపోయిందని చెప్పారట. ఇంకో అమ్మాయి నెల క్రితం డెలివరీ కోసం ఇంటికొచ్చిందంట. పెళ్లిలు అయిన పిల్లలను చూపెట్టినందుకు ఎక్కడలేని కోపం వచ్చి పంతులుకు ఫోన్ చేసాడు మా నాన్న... పంతులు కూడా అదే స్థాయిలో సమాధానం ఇచ్చాడు మరీ.. ఈ రోజుల్లో ఆడపిల్లలు కరువున్నారు మరీ... మీరు తొందరగా క్యాచ్ చేయాలనీ... ఆ మాటలు విన్న నాలో మల్లి భయం మొదలయ్యింది.

"అంతం కాదిది ఆరంభం" అనుకొని గుండె రాయి చేసుకొని వచ్చిన సంబంధాలన్నీ పరిగణించటం, తెచ్చిన ఫోటోలన్నీ పరిశీలించటం, నచ్చిన అమ్మాయిలందరినీ చూట్టానికి పోవటం అలవాటు చేసుకున్నాను.

*********************************************************************************

రెండు నెలల తర్వాత రీసెంట్ గా...!!

ఓ రోజు తెల్లవారుఝామున ఏడు గంటలకే నా చరవాణి కయ్యి మని అరచింది. ఈ టైం లో ఎవరా అని చూస్తే.. మా నాన్న... రాత్రి తాగిన బ్రాండ్ ఏదో గుర్తుకు రాక దాని పేరేంటో... పంపించిన నన్నే అడగటం అలవాటు ఆయనకి...,  అందుకు ఫోన్ చేశారేమో అనుకోని ఫోన్ లిఫ్ట్ చేస్తే....

"అరేయి హరీ..  గా వరంగల్ వాళ్ళు నీ మెయిల్ కి  ఫోటో పంపించారంట. వచ్చిందా? చూసుకొని వెంటనే చెప్పమని చెప్పాడు.... 

వెంటనే లాప్ ట్యాప్ కోసం బెడ్ దిగి.. చక చక మెయిల్ తెరచి వచ్చిన మెయిల్ ను చూసుకున్న నాకు నచ్చింది కూడా.... ఇంక ఆలస్యం చేయకుండా వెంటనే నాన్న కి ఫోన్ చేసి పక్కింటోడికి హార్ట్ అటాక్ వచ్చేట్లు అరచి మరీ ఫోన్ లో చెప్పాను.., నాన్న అమ్మాయి నచ్చిందని....

నీకు నచ్చని అమ్మాయిలున్నారా మన దేశంలో? సరే... అయితే సాయంత్రం 4 గంటల 49 నిమిషాలకి నీ ఫోటో పంపించు. అప్పుడు ముహూర్తం బాగుంది... ఈ సంవత్సరం నీ పెళ్ళి ఖాయం అన్నాడు మా నాన్న... అవునా నాన్న అంటూ నేను సిగ్గు పడుతుండగానే ఫోన్ పెట్టేసాడు మా నాన్న. నేను పడిన సిగ్గు వేస్ట్ అయ్యిందేమో అనిపించింది.

ఏంటి నాన్న ఇదీ పొద్దు పొద్దున్నే? నీ చాదస్తం కాకపోతే మరేంటీ ....!! సరిగ్గా ఆ టైం కి పంపించడం ఎందుకు ఇప్పుడే పంపిస్తా అన్నాను నేను ఆదుర్దా గా మల్లి ఫోన్ చేసి..!!

"ఎదవ యేషాలు చేయకుండా నేను చెప్పింది చేయమని అన్నాడు" మల్లి ఎందుకైనా మంచిదని అలాగే అన్నాను నేను....

"కరెక్ట్ గా ఆ సమయానికి మంచి ఫోటో చూస్కొని అప్ లోడ్ చేసి సెండ్ కొట్టే సమయానికి కరెంట్ పోయింది. నెట్ ఆగిపోయింది....."

ఇలా వందల సంఖ్యలో ఫోటోలూ, పదుల సంఖ్యలో పెళ్ళిచూపులూ చూసి అలుపూ,అనుభవం వచ్చిందిగానీ నా పెళ్ళిగడియ రాలేదు. పెళ్ళి చూపుల్లో రిపీటెడ్ గా ఎదురైన ఆ భయంకర అనుభవాలని ఇక్కడ బుల్లెట్ పాయింట్స్ గా ఇస్తున్నాను. సాటి బ్రహ్మ చారులు ముందుగా ప్రిపేరయి ఉండండి.

"ఎక్కడ పని చేస్తున్నావ్ ?? గవెర్నమెంటా? ప్రైవేటా?? జీతమెంతా??" (ఒక వేళ ఉద్యోగయితే...) లేదు బిజినెస్ అయితే ఎం కంపెనీ ఎక్కడ పెట్టావ్... ఎంత పెట్టుబడి... ఎంత టర్న్ ఓవర్ వస్తుంది... ఎంత మంది పని చేస్తున్నారు.... ఏమైనా వర్క్ అవుట్ అవుతుందా లేదా? 

"అదేం ఆ ఎదవ పని చేశావ్?? మా అమ్మాయి పలానా ప్రభుతోద్యోగానికి సెలెక్ట్ అయ్యింది... అలాంటి చెత్త పనులు కాకుండా నువ్వు కూడా అదే ప్రభుత్యోద్యోగం చేస్తే అయిపోయేది కదా?"

{భగవంతుడా... యేసు ప్రభువా అల్లా ఓ శంకరా... 1 2 3 4 5 6 7.. కంట్రోల్... కంట్రోల్...}

"మా అమ్మాయి వెలుగుతున్న ట్యూబ్ లైట్ లా ఉంటాది. నువ్ ఎండిపోయిన చింతపండులా ఉన్నావు. కట్నం కట్"

మా అమ్మాయి కొంచెం బొద్దుగా అందంగా ఉంటుంది... మీరేమో కొక్కానికి తగిలేసిన చొక్కా లా ఉన్నారు...

"బాబూ... నీకు మందు- సిగరెట్టూ లాంటి పాడలవాట్లు ఉన్నాయా??"

(నీ తెలివి తెల్లారినట్టే ఉంది. ఉంటే మాత్రం ఉన్నాయని చెప్తానా? మాసిపోయిన బట్టల్ని ఇస్త్రీ చేసుకొని వేసుకొచ్చిన మొహమూ నువ్వు ఎవడ్రా నువ్వు)

"అబ్బాయి ఎన్ని చలం పుస్తకాలు చదివినా గానీ, ఎంత ఆదర్శ భావాలు ఉన్న కాని అన్నీ ఉండీ కట్నం వద్దంటున్నారంటే మాకెక్క్కడో తేడా కొడుతుంది...మాకు నమ్మకం లేదు... కొంపదీసి మీ అబ్బాయి తేడా కాదు కదా..!!

(తిరుపతి లడ్డూని నాలుకకి తగలకుండా మింగేస్తాననే మీ లాంటి మూర్ఖుల్ని ఎవడూ బాగుచెయ్యలేడు రా ఎదవా.. ఇలాంటి పిచ్చనుమానాలతో అవమానిస్తే నీ చర్మం వలిచి Woodland కంపెనీ వాడికమ్మేస్తా..  నమ్మండి రా... నమ్మకమే జీవితం! టీవీ లో ఎప్పుడూ వినలే?? )

"ఖాళీ టైం లో ఏం చేస్తుంటారండీ?"

(ఫ్లాపయ్యే సినిమాలు చూసి హిట్టయ్యే రివ్యూలు రాస్తుంటానండీ.. మనసులో వెటకారంగా అనుకున్నా)

"అంటే పనికొచ్చే పనులేవీ చెయ్యరన్నమాట..హ..హ హ"

అలా అయితే మీతో మాట్లాడేవాడినా?? హ..హ హ.

"అమ్మా...  వీడు చాలా వెటకారంగా మాట్లాడుతున్నాడు నన్ను ఫ్యూచర్లో బాగా డామినేట్ చేస్తాడు నాకు నచ్చలేదు ఆ పిల్ల నుండి సమాధానం...."

"మీ అబ్బాయిని సంవత్సరం నుండి స్టిల్ బ్యాచిలర్గానే చూస్తున్నా ఇంకా ఏమీ కుదరలేదా?? అసలేంటి ప్రాబ్లం??" (ఎవరో అనామకుడి ఎదవ ప్రశ్నలు)

(నా దరిద్రం నాతో దోబూచులాడుతుంది... చికెన్ సెంటర్ బయట తోకూపుతూ తిరిగే ఊరకుక్కకి వినిపిస్తుందా.... ఆ లోపల చచ్చే బ్రాయిలర్ కోడి ఆర్తనాదం??)

"కార్తీక మాసం ఇప్పుడు చూడండి... పెళ్ళెందుకవ్వదో నేనూ చూస్తానూ"

(రంజాన్ మాసం కూడా చూసానండి...వర్కవుటవ్వలేదూ మా నాన్న సమాధానం... మా వాడిని నచ్చిన అమ్మాయి 'వాడికి' నచ్చదు... మా వాడికి నచ్చిన అమ్మాయి 'వాడిని' నచ్చదు... ఏదో ఒకటి నచ్చినా కాని మా వాడు అమ్మాయి భావాలు నచ్చలేదని వదిలేసి నా భావాలను పరిక్షిస్తుంటాడు.... )

"జాతక దోషమేమో....? శాంతి పూజలు చేయించండీ... తూర్పు దిక్కునుండి సంబంధం వెతుక్కుంటూ వచ్చి సెట్టయ్యిపోతుందీ"

[ఇలాంటయిడియాలు వినే కదా పోయినేడాది హోల్ మనీ హోమగుండం లో పోసిందీ? కళ్యాణం కోసం క్షుద్రపూజలు తప్ప అన్నీ చేశామయ్యా సామీ. వింటానే ఉంటే,  పొయ్యిలో నెయ్యి పొయ్యండీ, టీ డికాషన్ లో మజ్జిగేసుకొని తాగండీ అని చెప్తానే ఉంటారు మీలాంటోళ్ళు]

*******************************************************************************

ఫైనల్ గా ఓరోజు  నాతో చదువుకున్న నా క్లాస్ మేట్ నా దగ్గరికి వచ్చి "అరేయి హరీ... పొడుగుజడున్న పెళ్ళాలు  బాపు సినిమాల్లోనే ఉంటారు. నిజ జీవితం లో పిచ్చెక్కించే పెళ్ళాలు మాత్రమే ఉంటారు కావలిస్తే మీ నాన్నని అడుగు.... నీ చెత్త రిక్వయిర్మెంట్స్ లో 80% కాంప్రయిజ్ అవుతానంటే నా దగ్గర సంవత్సరం క్రితం వేసుకున్న బ్యాకప్ ప్లానుంది. ఆమె ఎవరో కాదు నా చెల్లెలేరా.... ముగ్గులో పొర్లించినట్టుండే దానికీ కట్టెకి బట్టలేసినట్టూండే నీకూ సరిగ్గా సరిపోద్దనుకుంటున్నాను...  ఓ సారెళ్ళి కరీంనగర్ వెళ్లి చూసిరా అంది నా క్లాస్ మేట్....

నా ఆలోచన అది కాదు రేఖా (నా క్లాస్ మేట్ పేరు రేఖ)... ఎప్పటికయినా "ఆనంద్ సినిమాలో రూపనీ, గోదావరి సినిమాలో సీతనీ కలిపి మిక్స్ చేసిన అమ్మాయిని చేసుకుంటాను... శేఖర్ కమ్ముల లాంటి తండ్రి ఎక్కడో క్రియేట్ చేసే ఉంటాడు" ఎక్కడో నా భావాలకి.., నా ఆలోచనలకి సరి తూగే అమ్మాయి దొరక్కపోతుందా అని నేను... ఆ ఆలోచనలను అటుకు మీదెసి ఇప్పటికైతే ఒకసారి చూసి రారా అంది....

బాలయ్యబాబు విన్యాసాలకి గ్రాఫిక్స్ తోడయినట్టూ దారుణంగా అయిపోయింది నా పరిస్థితి. నా రిక్వయిర్మెంట్ ని అర్ధమయ్యేట్టూ చెప్పడం ఓపెనర్ లేకుండా వైన్ బాటిల్ మూత తియ్యడమంత కష్టమని అర్ధమయ్యింది. Youtube లో దొరకని పాత సినిమా.., టీవీలో వచ్చి కరుణించినట్టూ ఈ ముగ్గుబుట్టే మన రిక్వయిర్మెంటేమో అని డౌటొచ్చి అలవాటు ప్రకారం చూడ్డానికి వెళ్లాను. ఎప్పటికైనా నా భావాలకి తగిన అమ్మాయిని ఈమె కావచ్చని అని మనసులోనే ఒక మాట అనేసుకొని ధైర్యంగా ఆ అమ్మాయి వాళ్ళింటికి వెళ్ళాను... వెళ్ళాకా తెలిసింది అమ్మాయి చూడముచ్చటగా ఉంది కాని అమ్మాయితో నా భావాలూ ఆలోచనలు పంచుకొనే సమయం రాలేదు... ఆ సమయం రాగానే అవి కూడా పంచుకున్నాక ఇంట్లో మల్లి చర్చలు ప్రారంభమయ్యాయి...

ఈ కథంత విని నా బ్లాగ్ మూగబోయింది... అంటే పోదా మరీ?? 2015 లో జరిగిన విపరీతాల్లో ఇదొకటి...

పెళ్లి ఫల ప్రదం అయితే ఆ తంతు గురించి... ఫలప్రదం కాకపోతే మరో పెళ్లి చూపు గురించి రాస్తాను... ఇక్కడి వరకైతే ఇంతే మరీ...!

హరికాంత్ రెడ్డి రామిడి

ఓ రూపాయి వందనం అభివందనం!!

నీ వెనకే పుట్టుక

నీ వెనకే దరిద్రం 

నీ వెనకే దర్పం

నీ వెనకే సుఖం

నీ వెనకే కష్టం

నీ వెనకే అబద్దం ఆ వెనకే నిజం

నీ వెనకే మోసం 

నీ వెనకే వ్యభిచారం

నీ వెనకే తెగింపు

నీ వెనకే ధైర్యం

నీ వెనకే ఆలోచన

నీ వెనకే అధికారం

నీ వెనకే ఆరోగ్యం ఆ వెనకే అనారోగ్యం 

నీ వెనకే ఆకలి 

నీ వెనకే సకల ఆహార్యం

నీ వెనకే ప్రేమ దాని వెనకే పగ...

నీ వెనకే నటన 

నీ వెనకే నవ రసాలు

నీ వెనకే మరణం....

నీలో ఉంది పరమాత్మ కాదు "ప్రపంచం" ఉంది... పుట్టుక నుండి పాడే మీద చల్లే వరకు నన్ను శాసించి నాతో పయనించిన ఓ "రూపాయి" నీకు వందనం అభివందనం.

హరికాంత్ రెడ్డి రామిడి

జీవిత ప్రయాణ క్రమం......

నేను హైదరాబాద్ నుండి ఢిల్లీ వస్తున్నపుడు నా ప్రక్కన ఎవరో ఒక వ్యక్తి కూర్చొన్నారు... 50 ఏళ్ళు పైబడి ఉంటాయి... అతని కళ్ళలో అతని అనుభవం సాక్షాత్కరిస్తుంది. అతనే పలకరించాడు... మాములుగా మాట్లాడే మాటలే... అవన్నీ పరిచయాలు అయిపోయిన తర్వాత.., ఒక విలువైన విషయం చెప్పాడని అనిపించింది.. ఆలోచిస్తే అర్దముందనే భావన కలిగింది....

"ఒకానొక దేశంలోని ఒక మనిషి తీవ్రమైన ఆనారోగ్యంతో బాధపడుతుంటే అతని వైద్యులు అతను బ్రతకటానికి అవసరమయ్యే మందు ఎక్కడ లభిస్తుందో ఆ ప్రదేశం వివరాలు అన్ని చెప్పారు. అది స్వయంగా రోగి తెచ్చుకుంటేనే సత్ఫలితాన్ని ఇస్తుందని వేరెవరు దాన్ని తాకిన వ్యర్థం అని., కాని అది ఒక్కడి వల్ల కాదని అందరి సహాయం ఉంటేనే అది సాధ్యమని వెల్లడించారు.. ఎందుకంటే ఆ దివ్యౌషధం కోసం సరిగ్గా 5 దశలు దాటాల్సి ఉంటుందని.. చివరి దశలో ప్రాణాలు కూడా పోయే ప్రమాదముండే అవకాశం ఉందని చెప్పి మార్గసూచి కూడా అందచేసారు.. వెంటనే ఆ జబ్బు పడ్డ మనిషి ఆలస్యం చేయకుండా తన బంధువులకి, శ్రేయోభిలాశులకి, స్నేహితులకి, రక్త సంభందికులకి అసలు విషయాన్ని చెప్పారు... వారంతా ధైర్యాన్ని నూరి పోశారు.. బందువులైతే పద ఇప్పుడే వెళ్దాం అన్నంత ధైర్యాన్ని ఇచ్చారు. మంచి సమయం చూస్కొని అందరు కలిసి బయల్దేరారు.

మొదటి దశ: బంధువులంత భలే ధైర్యంగా ఉన్నారు.. మిత్రులంత మేమున్నాము అన్నారు.. రక్త సంభందికులు తండ్రి అక్క అన్న తమ్ముడు చెల్లి కొడుకు కూతురు.. మొదలగు వారంతా అతని వెన్నంటే ఉన్నారు.. ఇంకా ఆలి, తల్లి ఎలాగు వస్తారు ప్రేమ రప్పిస్తుంది.

రెండవ దశ: వెనక్కి తిరిగి చూసేసరికి బంధువుల్లో ఒక వర్గం కనిపించటం లేదు.. మరో వర్గం భయం భయంగా ఉంది..వారిలో కొందరు నసుగుతున్నారు.. మిత్రుల్లో సగం మంది మిత్రులు కనిపించటం లేదు. ఆ మనిషికి మనసులో ఎక్కడో మూలన బాధ అనిపించింది... ఇంకా రక్త సంభందికులు వెంటే ఉన్నారు. ఆలి తల్లి ఆ మనిషి నీడను అనుసరిస్తున్నారు...

మూడవ దశ: బంధువుల్లో ఒకరో ఇద్దరో ఉన్నారు... వాళ్ళు కూడా మన నుండి సహాయం పొంది బ్రతికుంటే ఇంకేమన్నా మల్లి సహాయం చేస్తాడో అని ఆశతో.... నిజంగా మనిషి "ఆశ"నే శ్వాస తీసుకొని బ్రతుకుతాడు. మిత్రుల్లో కూడా ఎంతో కొంత అతని నుండి మేలు పొందిన వాళ్ళే కనిపించారు. రక్త సంభందికులంతా వెంట నడుస్తున్నారు... కాని వాళ్ళలో భయం మొదలయింది... ఆలి తల్లి.., వాళ్ళలో కూడా భయం కనబడుతుంది... కాని ఆ భయం వారి గురించి కాదు అతనికేం ఆపద ముంచుకొస్తందో అన్న భయం.

నాల్గవ దశ: ఇక్కడ అతనికి బంధువులు కనిపించరు... "గిల్లి..,గాయబ్".. మిత్రుల్లో ఒకరో ఇద్దరో ఇక్కడివరకు వెంట నడిచారు... పోనిలే ఆ మనిషి ఆ ఒకరు ఇద్దరు మిత్రులని చూసి సంతృప్తికి లోనయ్యాడు.. రక్తసంభందికుల్లో నా అనుకున్న వాళ్ళు ఉన్నారు... వీడు నాకేం చేసాడు అనే ప్రశ్న ఉదయించిన వాళ్ళు ఉడాయించారు.. ఆలి తల్లి అల్లాడుతూ అనుసరిస్తూనే ఉన్నారు.

ఐదవ దశ: ఆ మనిషి అంతిమ లక్ష్యానికి చేరువలో ఉన్నాడు.. కాని చుట్టూ ఎవరూ లేరు.. ఇంకా అతని తల్లి వేలిని వీడలేదు .. అతని ఆలి తాళిని గుండెల్లోనే దాచుకుంటూ అతన్ని అనునయించింది.. కన్నతల్లి కట్టుకున్న ఆలి తనను ముందుండి నడిపించారు.. ఇలా చెప్పి ముగించాడు ఆ పెద్ద మనిషి.

వామ్మో ఇంక నేను మరి ఎక్కువగా ఆలోచించటం మొదలుపెట్ట్టాను..

ప్రేమంటే చరవాణి తెర పై నిత్యం కదలాడే సందేశం కాదు..

ప్రేమంటే నాలుగు రోడ్ల కూడలిలో నాలుగు పెదాలు కలిసి చేసే పని అంతకన్నా కాదు..

ప్రేమంటే కారులో షికారు కెళ్ళి ఒక నాలుగు పుకార్లు సృష్టించుకోవటం కానే కాదు.. ఇలా అకుంటిత ప్రవాహంలో నా మనసు కొట్టుకుపోతుండగా ఇంకా ఆపు అంది ఎవరో కాదు మల్లి నా మనసే. ఇంతలో విహంగం వీరోచితంగా లాండవటం కూడా జరిగిపోయింది...

హరికాంత్ రెడ్డి

రూపాయి వెనకే ఉండే మరో రూపం 'మని'షి...!!

బంధాలు భవబంధాలు అనుభంధాలు కొన్ని సార్లు విచిత్రంగా అనిపిస్తాయి... దగ్గరగా ఉన్న దూరంగా ఉంటాయి. దూరాన్ని తగ్గించేకొలది దగ్గ్గర దూరమవుతుంది... మనిషి ఈ స్వార్థపు నీడ నుండి దూరం జరిగే వరకు అనుభంధాలు కనుమరుగవుతూనే ఉంటాయి.#రూపాయి వెనకే ఉండే మరో రూపం 'మని'షి.

అవసరం మరొక అవసరం కోసం......

అవసరం ఎంత గొప్ప పదమో అంత నీచమైన పదం కూడా... మనిషికి, మనిషి జీవితానికి మధ్య "అవసరం" అనుసంధానమవుతుంది. అసలు మనిషికి.., అవసరానికి అతి దగ్గరి అవినాభావ సంబంధం ఉందంటే అతిశయోక్తి కాదేమో...!!

అవసరం ఆదిప్రస్థానం అర్థనారీశ్వరుడితో (దేవుడితో) ఆరంభమై.., 

అవసరం కోసం 'ఆరాధిస్తాం' అ'వ'స'రం' లోని వరం కోసం..,

అవసరమైతే 'ఆరతీస్తాం' ఏ ఆలయంలో ఏ దేవుడు గొప్పవాడో అని 

అవసరాన్నిబట్టి అర్ధాన్ని (డబ్బు) అర్పిస్తాం.

ఇక అక్కడ నుండి 'అవసరం' తన అసలు రూపాన్ని అంగడి పెడుతుంది (బయటం పెట్టటం). 

అవసరం అవసరమైతే మనిషిని అధః పాతాళానికి తోసేస్తుంది.

అవసరం అవసరమైతే ఆకాశానికి నిచ్చెన వేసి నిల్చోబెడ్తుంది.

అవసరం అడుక్కుతినేవాడిని అవిటివాడిగా చేపిస్తుంది.. 

అవసరం అధిక ఆదాయం కోసం అవినీతి పనులు చేపిస్తుంది.

అవసరం అనురాగం పంచుతుంది అవసరం కోసం 

అవసరం ఆప్యాయతను కురుపిస్తుంది అత్యవసరం కోసం....

అవసరం అవసరమైతే ఆప్తమిత్రున్ని అధోగతి చేస్తుంది...

అవసరానికి అవసరం లేదు మానం అభిమానం.., 

అవసరానికి అవసరం లేదు రోషం పౌరుషం,

అవసరానికి అవసరం 'అభినయాన్ని' అప్పు తెచ్చుకునే చాతుర్యం.

అవసరం లాలిస్తుంది బుజ్జగిస్తుంది.., 

అవసరం అప్పటికప్పుడు ఎప్పుడు లేని అనుభంధాల కోసం అర్రులు చాస్తుంది.

అవసరం అవసరం కోసం అబద్దం ఆడుతుంది., 

అవసరం అవసరం కోసం నిజం నిప్పులాంటిదని నీతి వ్యాక్యాలూ చెప్తుంది.

అవసరం అమ్మాయిని... అవసరం అమ్మాయిని ఒళ్ళు అమ్ముకునేలా చేస్తుంది., 

అదే అవసరం కోసం ఆ అమ్మాయి తన ఒళ్ళుని అంకితం చేసి అవసరం కోసం ఆ మాత్రం అతిక్రమణ అక్కేరే అంటూ అవసరానికి అసలైన అర్ధాన్ని ఇస్తుంది.

1940వ దశకంలో మనిషి ప్రేమాభిమానాల చుట్టూ తిరిగేవాడు... 1960వ దశకంలో మనిషి స్వార్థం, స్వాభిమానం చుట్టూ తిరిగాడు... 1990వ దశకంలో మనిషి డబ్బు చుట్టూ తిరగటం మొదలెట్టాడు ఇంకా తిరుగుతూనే ఉన్నాడు... 2010వ దశకంలో మనిషి అవసరం చుట్టూ పరిగెడుతున్నాడు పరిగెడుతూనే ఉన్నాడు... ఆ పరుగెత్తే అనామకునికి అలసట లేదు., ఈ అవసరానికి అంతం లేదు... అవసరానికి అవసరమే నిత్యావసరం. ఆ అవసరం ఎంత అద్వానంగా తయారయిందంటే ఎదుటి మనిషితో నీకేంటి రా అంటే అరేయ్ నాకు వాడితో "అవసరం" రా అని నవ్వుతు చెప్తున్నాడు. అప్పుడప్పుడు అనిపిస్తుంది మనిషి బ్రతికేది అవసరం కోసమేనా అని.

హరికాంత్ రెడ్డి

ఆడపిల్ల.... అందాల ఆనందాల హరివిల్లు!!

ఎంతైనా ఇంట్లో ఒక ఆడపిల్ల ఉండటంలో ఆ కిక్కే వేరు బాసు... నిజంగా ఆడపిల్ల ఉన్న ఇల్లు ఆనందాల హరివిల్లే... తండ్రికి నలువైపులా కష్టాలు చుట్టుముట్టినప్పుడు తన వాళ్ళందరూ వచ్చి మేమున్నామని చెప్పి భరోసా ఇచ్చినప్పుడు కలగనటువంటి ధైర్యం... 'హృదయాం'తరల్లో ఉన్న తన తనయ వచ్చి తనను హత్తుకొని నుదిటిపై ఒక్క ముద్దు పెట్టి ఎవరున్న లేకున్నా నీకు నేనున్నా నాన్న అని తన తండ్రికి మాత్రమే తెలిపేలా విసిరే బాణం లాంటి ఒక్క చూపు అతనిలో నూతనుత్తేజాన్ని పులుపుకొని, తన గారాల తనయ తన కోసం కార్చిన కన్నీటి చుక్కల్ని కసిగా మలచి కష్టాన్ని తొడ కొట్టి సవాలు చేసి అప్పుడే నవయవ్వనంలో అడుగుపెట్టిన యువసైనికుడులా కష్టాన్ని కడ వరకి సాగనంపి తను 'కంటి'కి రెప్పల కాపాడుకునే తన చిట్టితల్లి వైపు చిద్విలాసంగా అడుగులు వేస్తూ తన కన్నకూతురి ఎవర్ గ్రీన్ కథానాయకుణ్ణి తానేనని తనలో తానే మురిసిపోతూ.. ఇదిగో నేనిరోజు ప్రపంచాన్ని జయించానని కష్టం కొమ్ము విరిచి తన కన్న కూతురు కాళ్ళ ముందు పడేసి విజయ గర్వంతో తన కను'పాప' కళ్ళలోకి చూస్తూ ఉంటే., అబ్బబ్బ దానిలో ఉండే గర్వముంది చూడు బాసు... ఒహో అసలు గర్వానికే గర్వం కలుగుతుందేమో..!!

ఆడపిల్లని కన్న ప్రతి తల్లి తండ్రికి పాదాభివందనం చేస్తూ....

హరికాంత్ రెడ్డి

మది సంఘర్షణ......

అత్యద్భుతమైన ఈ అంతు చిక్కని సృష్టిలో మనిషి మదిలో వచ్చే ఆలోచనలు అలలలాగ ఎగసిపడతాయి... ఒక్కో ఆలోచన ఒక్కో సంఘర్షణ... అసలు ఆలోచనే అపూర్వం. కడలిలో అలకు మదిలో ఆలోచనకు బహుశ దగ్గరి సంబంధం ఉందేమో..!! ఎక్కడో నడి సంద్రంలో పుట్టిన అల తన గమ్యం వైపు పయనిస్తూ ఆ క్రమంలో ఎన్నో సార్లు పైకి లేస్తూ పడుతూ చివరకి భూమిని తాకుతుంది... ఆలోచన కూడా అంతే. ఆలోచన మనసులో ఎక్కడో మూల అరల్లో నుంచి తన్నుకొచ్చి ఎన్నో తెరలు దాటుకొని... దానిలో కొంత వడబోసి మరికొంత వదిలేసి మెదడును చేరేలోపు ముప్పుతిప్పలు పెడుతుంది.., ఆ ఆలోచన ఆలోచన'రహితమో'.., ఆలోచన'హితమో' మనకు మనమే మదిలో మర్దన చేయాలి.. మనసు లోతుల్లోంచి వచ్చిన మంచి ఆలోచన మనలో ఆత్మజ్యోతై నలుగురికి వెలుగునిస్తూ ఆపన్న హస్తం అందిస్తుంది....!!

హరికాంత్ రెడ్డి రామిడి

'ఎం చేస్తున్నావ్....?' ఒక సగటు యువకుడికి ఓ పెద్ద మనిషి ప్రశ్న!!

భారతదేశంలోని యువకులని పట్టి పీడిస్తున్న పెద్ద సమస్య నిరుద్యోగం.... ఈ మధ్య కాలంలో ఇది అతి పెద్ద సమస్యగ రూపుదిద్దుకొంటుదనటంలో ఎలాంటి సందేహం లేదు... నేటి యువకుల దగ్గర అన్ని ప్రశ్నలకి జవాబు ఉంటుంది.... తెలుసుకోవటంలో పేకాట నుండి ప్లే స్టోర్ లో అన్ని గేమ్ ల వరకు... పనులు చేయటంలో ఇతరులకి సాయం చేయటం దగ్గర నుండి వ్యవసాయం చేయటం దగ్గర వరకి.., సరదాలలో చిత్రం చూడటం దగ్గరునుండి చిత్రాంగులను చూసే వరకు.., ఎక్కడ ఏ ప్రశ్న అడిగిన ప్రతి ప్రశ్నకి యువకుని దగ్గర సమాధానం ఉంటుంది.. యువకుడు అనే పదం ఎంత అద్భుతమైన పదం.. శక్తి, ఉడుకు వేగం, నిర్లక్షం, ఆవేశం, ఉద్రేకం, ఆకర్షణ, కెరటం, పందెం ఇలా ఎన్నో పర్యాయ పదాలను ఇవ్వచ్చు.. ఏముంది మరి ఆ యువకునిలో.... ఆకాశానికి నిచ్చెనలు వేయగల దమ్ముంది.. కలలు కనే స్వేచ్చ ఉంది... కిరణాలని కెరటాలని అరచేత్తో అదిమి పట్టగల బలముంది.. ఇన్ని యుక్తులు ఉన్న యువకుని దగ్గర ఒకే ఒక్క ప్రశ్నకి సమాధానం ఉండదు... అదే "ఎం చేస్తున్నావ్" అనే ప్రశ్న.... ఆ ప్రశ్న అతన్ని నిలువెల్లా దహించి వేస్తుంటుంది.. నాకు తెలిసి సగటు యువకుడు తన యవ్వన కాలంలో తప్పనిసరిగా ఈ ప్రశ్న ని ఎదుర్కొంటాడు.... 

తెలివైన యువకుల్లో సాధారణంగా రెండు రకాలు ఉన్నారు... ఒకటి నైపుణ్యం ఉండి సరైన ఉద్యోగం దొరకగా రాజి పడుతున్న వాళ్ళు... అలా రాజీ పడుతున్నవాళ్ళు.., వారి కుటుంబ బాధ్యతల కోసం రాజి పడటం కొనసాగిస్తూనే ఉంటారు... ఉన్నరా అంటే ఉన్నట్టుగానే ఉంటారు వాళ్ళు... రెండు నైపుణ్యం ఉండి ఉద్యోగం దొరికి మరీ సంతృప్తి లేక వదిలేసి సరైన వేదిక కోసం వెతుకుతున్నవాళ్ళు... మన భారత యువకులు సమస్యలతో అనుక్షణం పోరాడే తత్వం కలిగిన యోదులని నా నమ్మకం... తన సంతృప్తి కోసం సదూర ప్రాంతాలకైన వెళ్తాడు యువకుడు.. కాని ఆ యువకునికి సరైన వేదిక దొరకదు.. ముఖ్యంగా మన దేశంలో అంత త్వరగా అవకాశం తలుపు తట్టదు.., సరైన వేదిక కోసం వెతకటంలో ఆలొచిస్తూ ఉన్నవాన్ని చుట్టూ వున్న సమాజ పెద్ద మనుషులు (ఇక్కడ నేను పెద్ద మనిషి అని ఎందుకు అన్నాను అంటే ఎం చేస్తున్నావ్ అనే ప్రశ్న అడిగిన ప్రతి ఒక్కరు నా ద్రుష్టి లో పెద్ద మనిషే.. "సమాజ పెద్ద మనిషి") 'ఎం చేస్తున్నావ్' అనే ఈ ప్రశ్న అడిగేవాణ్ణి మన 5 వేళ్ళ ముద్రలు గుర్తుగా పడేలా చాచి కొట్టాలని అనిపిస్తుంది. కాని కొట్టలేము... మనం నేర్చుకున్న సంస్కారం మనకి సర్దిచేప్తుంది... సరే అదే సమయంలో అతను అడగటం తప్పు కాదు.. అదే సమయంలో ఒక యువకుడు ఖాళిగ తిరుగుతున్నాడు అంటే అతనికి ఏ పని రాదనీ కాదు... అతనికి తనను తాను నిరూపించుకునే అవకాశం రాలేదని....!! సరే.., అవకాశం మన దగ్గరికి రాదు మనమే అవకాశం తలుపు తట్టాలి... దారి దొరకకపోతే మనమే దారి వెతుక్కోవాలి అనే సూక్తులు చూడటానికి, ఉత్తేజపరచటానికి పుస్తకాల్లో బాగుంటాయి... కాని ఆచరణలోనే కొంచెం సమయం తీసుకుంటుంది... అప్పటికప్పుడు ఆ యువకుడు ఆ ఆచరణను ఆపాదించే దిశగా అడుగులు వేస్తున్నాడా లేదా అన్నది కీలకం... 

ఇంక.., ఇంకో రకం యువకులు అందివచ్చిన అవకాశాన్నీ.., పరిస్థితులని చూసి వదిలేసుకొని ఇంకేం చేద్దామా అని ఆలోచిస్తూ అమితమైన ఆత్మవిశ్వాసాన్ని కలిగే ఉండే యువకులు... వీరు స్వతంత్రంగా వ్యవహరిస్తారు.. అవకాశం ఉంటుంది.. దాన్ని అందిపుచ్చుకునే ఆలోచన ఉంటుంది.. అదే సమయంలో ఆచరణ ఉంటుంది.... కానీ ఇతను కూడా ఖాళి గానే తిరుగుతుంటాడు... ఖాళిగ తిరిగినంత మాత్రాన అతని కాపళం ఖాళి అని కాదు... తన నైపుణ్యాన్ని ఏ విధంగ సమాజంలో సమర్థవంతంగా ఎలా సద్వినియోగం చేయాలో తపన పడుతున్నాడని అర్ధం.... వీటికి నేను రెండు ఉదహారణలు ఉదహారిస్తాను.... 

ఈ మధ్య నాకు తెలిసిన ఒక మంచి ప్రతిష్టాత్మక సాఫ్ట్ వేర్ సంస్థలో పని చేస్తున్న అబ్బాయి ఒకడు తనకు వచ్చే సకల సౌకర్యభత్యాలన్నిటిని వదులుకొని చిత్ర పరిశ్రమ లోకి అడుగు పెట్టాడు... వాడు అడుగు పెట్టినప్పుడు వాని చుట్టూ ఉన్న సమాజం వాణ్ణి విమర్శించింది... కాని వాడు తన కిష్టమైన రంగంలోనే ప్రతి అవకాశం కోసం తిరిగాడు... కాని దొరకలేదు.. రాజి పడ్డాడు. మల్లి తను ఇంతకు ముందు ఉన్న రంగంలోనే ఇంకో చిన్న ఉద్యోగం వెతుక్కొని వాని స్థాయికి సరిపోకపోయినా మనసులో ఆశలన్నీ చిదిమేసుకొని తన పని తాను చేసుకుంటున్నాడు... అతని ఆలోచన, కోరిక గొప్పది కాని ఆచరణలో అతడి శ్రమకి మించిన భారం అని అనుకున్నాడు.. ఇంకొకరి విషయంలో ఎందరికో కల అయినటువంటి ఒక మంచి గుర్తింపు సంస్థలో అభ్యసించిన తనకు.... తన చదువుకి, తన నైపుణ్యానికి దేశంలోనే గొప్ప వ్యక్తిగా పేరు ప్రఖ్యాతులు సంపాదించగలడు... కాని అవన్నీ అతనికి సంతృప్తి ఇవ్వలేదు... అన్నింటిని కాదనుకున్నాడు... అవన్నీ కాదనుకున్నపుడు ఎన్నో సమాజ విమర్శనాస్త్రాలను అతను ఎదుర్కొన్నాడు... కొందరు అదేం రోగం అన్నారు.. కాని అవన్నీ అతని సంకల్పాన్ని సంకటపరచలేదు... రెండు సంవత్సరాల క్రితం ఒక చిన్న పాటశాలని ప్రారంభించాడు.. ఇవ్వాళ అది చిన్నదే కావచ్చు కాని అదే రేపటి తరానికి మార్గ దిక్సూచిగా ప్రసిద్ది గాంచవచ్చు.. ఆ నమ్మకం అతనిలో ఉంది... ఏదైనా ఆలోచన తీరుని బట్టి కాకా ఆచరణ తీరుని బట్టి కూడా ఉంటుందనటంలో సంశయించాల్సిన అవసరం లేదు .... మొదటి వాడిది సంకల్పం మాత్రమే... రెండవ వాడిది సంకల్పం మరియు దానితో పాటు దాన్ని ఆచరణలో పెట్టి సకరనాత్మకంగా సాధించేవరకి శ్రమించటం... 

అదే మన చుట్టూ ఉన్న సమాజం మొదటి వాణ్ణి కొంత అయిన ప్రోత్సహిస్తే మొదటివాడి నైపుణ్యం ఈ ప్రపంచానికి తెలిసేదని నేను నమ్ముతాను... యువకులు రాణించటంలో మన సమాజ పాత్ర కూడా ఉందన్నది ఎటువంటి సంశయం లేని వాస్తవం....యువకుడు సమాజంలోని ఆటుపోట్లని అర్ధం చేసుకోవటానికి మనం ఆసరా కావాలి కాని అడ్డు కాకూడదు.... ఇకనైనా మన "సమాజ పెద్ద మనుషులు" ఎక్కడైనా యువకులు కలిసినప్పుడు ఎం చేస్తున్నావని ప్రశ్నించకండి.... "ఎం చేయగలవు" అని అడగండి... ఎందుకంటే మన దేశంలో ఒక్కో నిరుద్యోగి ఒక్కో నిప్పుకణం... అమితమైన దాహంతో సమాజమనే ఎడారిలో తిరుగుతున్న నిరాశ వాదంతో పాటు ఆత్మ విశ్వాసమే ఆలంబనగా ఉన్న ఆశావాది.... "నువ్వు ఎం చేస్తున్నావ్" అనే ప్రశ్న అడిగినప్పుడు ఎం చేస్తున్నావ్ అన్న ప్రశ్న దగ్గరే నువ్వు(సమాజ పెద్ద మనిషి) మిగిలిపోతావ్ కాని అతను ఎం చేయగలడో నిరూపించి ఆ యువకునిలో యుక్తి తో పాటు అదే స్థాయిలో శక్తి ఉందని సవాలు చేయగలడు.. అతని ఆలోచన అద్బుతం.., అతని ఆశయం ఆకాశం.., ఆ ఆలోచనలు, ఆ ఆశయాలు ఆచరణాత్మక దిశగా సాగితే ఏమైనా చేయగలడు… ఏదైనా నిరూపించగలడు.... ఒక కార్తికేయ మిశ్ర, ఒక బాల్క సుమన్, ఒక పూర్ణ మాలవత్, ఒక నిఖిల్ చౌహాన్, ఒక సుహాస్ గోపీనాథ్, ఒక అపర్ణ భూలా., స్పూర్తిగా....

హరికాంత్ రెడ్డి