Sunday 27 November 2016

అమ్మాయిలో ఎందుకా ఆందోళన....!?


నన్ను ప్రేమిస్తావా అని అడగటం ధైర్యం అవుతుంది....
నన్ను పెళ్లి చేసుకుంటావా అని అడగటం బాధ్యత అవుతుంది....
ధైర్యం అందరు చేస్తారు... కానీ బాధ్యత కొందరు మాత్రమే తీసుకుంటారు....
ధైర్యం వేరు బాధ్యత వేరు... అడగటం వేరు అమలుచేయడం వేరు....

ఏ అమ్మాయికైనా ఒక అబ్బాయిని చూడగానే వెంటనే తొలిప్రేమలోనే మనస్ఫూర్తిగా ఇష్టపడదు..... అబ్బాయిలాగా చూసిన వెంటనే తడవుగా సునాయాసంగా నిన్ను నేను ఇష్టపడుతున్నాను, ప్రేమిస్తున్నాను అని అమ్మాయి చెప్పెయ్యలేదు., చెప్పదు కూడా... (నేను మాట్లాడేది బుద్ధి "పరిణతి" చెందిన అమ్మాయిల గురించి) అలా చెప్తే ఆమె అమ్మాయే కాదు...

నువ్వంటే ఇష్టం అనగానే చటుక్కున నీ చిటికెన వేలు పట్టుకొని చిరునవ్వు చిందించదు..... నువ్వంటే ప్రాణం అనగానే నీ చేతిలో తన చేయేసి చెట్టాపట్టాలేసుకొని తిరిగేయదు....

తన మనసు పగలకుండా ఆ మనసుని నువ్ ప్రేమ అనే లాకర్లో ఎంతవరకు భద్రంగా బంధిస్తావో పరీక్షిస్తుంది.....  
పెదాలపై చుంబనమే (ముద్దు) కాదు... చిరునవ్వు కూడా ఎప్పటికి చెరగకుండా చూసుకుంటావో పరిశీలిస్తుంది....
తన యదపై తల వాల్చటమే కాదు... ఆ యదలో నువ్వెంత వరకు కొలువైవుంటావో పరిశోధిస్తుంది....

తన మనసులో వీడితో తన భవిష్యత్ ఎలా ఉంటుందో అన్న భయం ఆమెను అనుక్షణం వెంటాడుతుంది.....

ఆ అమ్మాయికి అబ్బాయి తనతో భవిష్యత్ ఎలా ఉంటుందో చూపించగలగాలి.... ఏ అమ్మాయైనా అబ్బాయిలో కోరుకునేది డబ్బు, దర్పం కాదనిపిస్తుంది....

తనతో ఏడడుగుల బంధంలో ఆ అడుగులకు అనుబంధంగా ఒక్కో అడుగుకు ఒక్కో ఆశ అమ్మాయితో పెనవేసుకుంటుంది....

కాసింత ప్రేమ...
కాసింత పరిపూర్ణత...
కాసింత సుఖం...
కాసింత కష్టం....
తన పనిలో కాసింత సాయం....
కాసింత ఓదార్పు...
కాసింత సాంత్వన....
కాసింత సంతోషం...
కాసింత బాధ్యత....
కాసింత భరోసా...

తనకు ఎమన్నా అయితే తన ముందుగా ఆ అబ్బాయి తన ముందు 'నేనున్నా' అనే "కవచం" నిర్మించగలిగితే ఆ అమ్మాయి నీతో జీవితాంతం అల్లుకుపోయి ఆనందాల తీరాల హద్దులు దాటించి ఆకాశమనే అంచుల వరకు తీసుకెళ్తుంది.... (#కానీ దీనిలో తేడా వస్తే అదే అమ్మాయిలో అష్టదశ శక్తి పీఠాలను ఖర్చు, ప్రయాణం లేకుండా ఉచితంగా దర్శనం చేసుకుంటావ్)

#ఎందుకో ఒక అమ్మాయితో  నా చరవాణిలో (మొబైల్) చడీ చప్పుడు లేకుండా చాట్ చేస్తుంటే ఆ అమ్మాయిలో ఒక రకమైన భయాన్ని, ఇంకో రకమైన నెగటివ్ ఆందోళనను చూసి నాలో కలిగిన ఆలోచనలు ఇవి....

Ps: అవి ఎందుకు వచ్చాయో తెలియదు.. దీనిపై ప్రశ్న సమాధానాలు ఏమి లేవు... మళ్ళి దయచేసి ఎం అడగకండి...

హరికాంత్ రెడ్డి

Sunday 13 November 2016

ఒక్క మాట..... ముందు మాట.... (అ4)


దేశమంతా నోట్ల వేడిలో రాజుకుంటున్న సమయం... నల్లవాళ్ళు తమ నలుపుతనాన్ని ఎలా నలుగురికి తెలియకుండా మార్చుకోవాలో అని వాళ్ళ మెదళ్ళకు విరామం ఇవ్వకుండా విరుగుడు ఆలోచిస్తున్న సమయం.... 

సామాన్య జనం తమ దగ్గర కాస్తో కూస్తో ఉన్న పెద్ద నోట్లు ఎక్కడ చెల్లకుండా పోతాయేమో బ్యాంకుల ముందు బారులు తీరి బెదురుతున్న సమయం.....

ఉత్తరాలు పోయి... ఉన్న దగ్గర నుండే ఎక్కడో ఉన్నోనికి కూడా మెయిళ్లు పంపిస్తూ  తపాలా కార్యాలయాలకు తాళం వేసినంత పని చేసి.... మల్లి పెద్ద నోట్ల మార్పిడి కోసం పోస్టాఫీసులోఎన్నడూ లేనంత పని కల్పించి ఆ ఆఫీసు ఎక్కడుందో అని జనాలు వెతుక్కుంటున్న సమయం.....

ఇలాంటి సమయంలో సుమారు అయిదు సంవత్సరాల క్రితం పరిచయమైన ఒక స్నేహితుణ్ని కలవటం.... ఎంతో ఉన్నత స్థానంలో ఉన్న ఆయన్ని చాల కాలం తర్వాత ప్రశాంత వాతావరణంలో కలవటం మర్చిపోలేని అనుభూతిని మిగిల్చింది.... కానీ ఎప్పటినుండో అడుగుతున్న నా ప్రశ్నకి, నా అనుమానానికి అప్పటివరకు బదులివ్వని ఆయన అప్పుడు అతని మనసులోని సమాధానం బయటపెట్టటం చాలా ఆనందాన్ని, సంతృప్తిని ఇచ్చింది..... 

ఆ ప్రశ్నకు అంకురార్పణ చేసిన సంఘటనలను... ఇక్కడ సంఘటనలు అని ఎందుకు అన్నాను అంటే అది కథ కాదు అతని జీవితంలో అతను నిజంగా జీవించిన, అనుభవించిన క్షణాలు అందుకే సంఘటనలు అన్నాను కానీ కథ అనటానికి నాకు మనసోప్పలేదు..... వాటిని ఒక పుస్తకం రూపంలో నేను తీసుకువస్తానని గత రెండుళ్లుగా నేను ప్రయత్నించాను... కానీ ఆయన వద్దని వారించేవారు. ఇప్పటికి ఆయన మనసు మారిందో... పరిస్థితులు ఆయన్నీ మార్చాయో.... కాలం తన వేగంలో ఆ సంఘటనల ప్రాధాన్యత తగ్గించిందో తెలియదు కానీ.... మొత్తానికి ఆయన తన జీవిత సంఘటనలను పుస్తక రూపములో తీసుకురావటానికి అంగీకరించటం నిజంగా ఒక ఆశ్చర్యం.....

"అతను" ఇప్పుడు భారత దేశంలోనే ఒక ప్రముఖ యువ రాజకీయ నాయకుడవ్వటం.... (ప్రతి గల్లీకి ఒక రాజకీయ నాయకుడు ఉంటారు అందరు ఎవరికీ వారు రాష్ట్ర నేతలు, జాతీయ నాయకులని పత్రికలలో వేయించుకోవటం చాలా మందికి అలవాటు దీనికి ఉదాహారణ కూడా నా 42 ఏళ్ళ స్నేహితుడు తెలంగాణలోని కరీంనగర్ జిల్లాలో ఉన్నాడు) కానీ నాయకుడవ్వటం వేరు.. ఆ నాయకత్వాన్ని నిలబెట్టుకోవటం వేరు నా దృష్టిలో... అలాంటి ఆ నాయకత్వాన్ని నిలబెట్టుకున్న నాయకుడతను... తన మాట తన మౌనం అన్ని ఒక రకంగా ఏదో కారణాన్ని విశ్లేషించేవే.... తన ప్రపంచం నుండి ప్రజల ప్రపంచంలోకి వచ్చి తనను తాను నిరూపించుకొని తనదైన శైలిలో తనకనుగుణంగా ప్రజలను తన తన్మయత్వంలో ఉండేలా, తన ఆవేశాన్ని తనకు అనుకూలంగా ఉండేలా చేసుకొని తన కనుసైగలతో ఒక ప్రాంతాన్నే శాసిస్తున్న 30 ఏళ్ళ ఒక యువ రాజకీయనాయకుని జీవితంలో జరిగిన యదార్థ సంఘటనలను ఒక సంపుటి రూపంలో తీసుకురావటం నాకు ఎంతో సంతోషాన్ని ఇస్తుంది, ఆ సదవకాశం కల్పించిన ఆ రాజకీయ నేత నా స్నేహితుడవ్వటం నా అదృష్టం...

ఒక చక్కని ప్రేమ కథ.... ఒక నిజమైన కథ... అబద్దానికి అందాలనే రంగులద్ది జీవితాన్నే పణంగా పెట్టిన యదార్థ విధి కథ.... అతని జీవితంలో జరిగినటువంటి నిజ సంఘటనలను అక్షరాలుగా మలిచి మీకు చేరుస్తున్న ఒక అనూహ్య మలుపుల కథ.....

ఒక అందమైన అమాయకత్వంలా కనిపించే అమ్మాయి ఆ అమాయకత్వానికి కావాల్సినంత అభిఙ్ఞానం..... మూడు 'అ' లపై ("అర్థం" (ఆదాయం), "అధికారం", "అబద్దం") అత్యంత అత్యాశ పెంచుకుని అవి లేకుండా ఉండలేని ఒక అబ్బాయి.... రెండు విరుద్ధ మనస్తత్వాలు.... తాను పరిచయం అవ్వాలంటే ముందుగా తన  కోపాన్ని అక్కర్లేకుండా పరిచయం చేసే వ్యక్తి ఒక వైపు.... కాలాన్ని తనకు అనుకూలంగా మార్చుకొని తనను కాదనుకున్న వ్యక్తులను కూడా తనకనుగుణంగా తన వైపునకు కట్టిపడేసే వ్యక్తిత్వం మరో వైపు...... ఆకాశంలో ఆలోచనలు ఒకరివి.... ఆ ఆకాశమనే ఆలోచనను చేరుకోవాలనే ఆశయం ఇంకొకరిది..... కానీ ఇద్దరి లక్ష్యం ఒక్కటే ప్రజల్లో ఉండాలనుకోవటం... ప్రజలతో మమేకమవ్వాలని కోరుకోవటం.... ఆ చేరుకోవాలనే లక్ష్యం ఇద్దరినీ ఒక ప్రదేశంలో కలిపితే.... ఆ ఇద్దరి హృదయాలు పరస్పరం దగ్గరయితే.... ఆ తర్వాత ఏమైందేన్నదే ఈ యదార్థ కథ.... "అ4" (ఆశ్చర్యపోకండి అనుమానపడకండి పుస్తకం పేరే "అ4") అనే ఈ సంపుటిని దశలవారీగా నా బ్లాగ్ లో 17 సంపుటాలుగా తీసుకురానున్నాను..... (నా బ్లాగ్ లో వచ్చిన స్పందనను బట్టి దీన్ని ఒక పుస్తక రూపంలో పబ్లిష్ చేయనున్నాం) ఈ నిజమైన కథను మీరందరు నిజంగా మంచి మనసుతో ఆదరిస్తారని కోరుకుంటూ....

("అ4" కి అర్ధం పుస్తకము చివర్లో అనగా 17వ సంపుటంలో తెలియజేస్తాను)

మీ హరికాంత్ రెడ్డి

Thursday 27 October 2016

సిన్నతనంలో సిల్లీగా....


ఈ వీడియో చూసి నా చిన్నతనం (కౌమార దశ) గుర్తొచ్చింది.....  

(తొమ్మిది, పదవ తరగతి) తెలిసి తెలియని వయసు... ఉరకలేసే ఉత్సాహం.... ఒక చోట నిలవకుండా ఎప్పుడు పరుగెత్తాలనిపించే కాళ్ళు....  అప్పటికింకా అనుబంధాలంటే తెలియని అభిఙ్ఞానం.... ఆలోచన లేని ఆవేశం.... దేనికి వెనుకాడని ధైర్యం.... అర్ధమే తెలియని ఆనందం... వెకిలి చేష్టలు... మకిలి రూపాలు....

అసలు ప్రేమంటే ఏంటి... అసలు ఈ ప్రపంచంలో మనమేంటి... అనుబంధాలేంటి....  ప్రపంచానికి, ప్రేమకి సంబంధమేంటి..? ఇవేవి తెలియనిది ఈ దశలోనే.... అదే సమయంలో ఇక్కడే ఈ ఘాడమైన పదాలకు పునాది రాళ్లు పడతాయి...

పొద్దున్న 9 గంటలకల్లా డబ్బాలో పట్టెడన్నం పెట్టుకొని పటుక్కున  రెడీ అయి పుటుక్కున పరుగెత్తి స్కూల్ కి వెళ్లి... ప్రేయర్ కి లేటయితే నాలుగు దెబ్బలు...., నాలుగు నిమిషాలు ముందెలితే దర్జాగా లైన్ లో నిల్చొని వాళ్లందరితో ప్రేయర్ పదాలను పెదాలతో కలిపినట్టు నటించేయటం.... ఆ తర్వాత క్లాస్ లు.... ఒక్కో పీరియడ్ ఎప్పుడు అయిపోతుందా టైం ని లెక్కేయటం... (లెక్కలు రావ్ కానీ టైం లెక్కలు మాత్రం బాగా వచ్చేవి) మధాహ్నం గంట కొట్టగానే లటుక్కున లంచ్ బాక్స్ తో కుస్తీ పట్టడం... (ఆకలితో సంబంధం లేకుండా) తెచ్చుకోకుంటే నిమిషంలో ఇంటికెళ్లి నిల్చొని మరీ తిని నిలకడ లేకుండా, నీళ్లు కూడా తాగకుండా (నీళ్లు తాగితే టైం వేస్ట్ అవుతుంది మరీ.. లంచ్ టైం అయిపోతే మల్లి ఆడటానికి టైం దొరకదని ఫీలింగ్) మరో నిమిషంలో మల్లి స్కూల్ లో ఉండటం... ఆడుకోవటం కొట్టుకోవటం తన్నుకోవటం.... ఆనందపడటం... అసూయపడటం.... ఆపేక్షపడటం.... ఇవ్వన్నీ అయిపోయిన మల్లి మధ్యాహ్నం క్లాస్ లు... మల్లి యధావిధిగ ఇంటికెళ్లే గంట ఎప్పుడు కొడతారా అని ఈగర్ల్య్ గా వెయిట్ చేయటం.... మధ్యలో బఠాణీలు తినటం....  ఇవ్వన్నీ సరిపోవన్నట్టు మేము సదివె సదువుకు మల్లి సాయంత్రం స్టడీ హవర్ మరీ..... ఆ స్టడీ హవర్ లో ఒకరిపై ఒకరు రాళ్ళేసుకోవటం... (కింద కూర్చుంటే)...... అదొక అద్భుతమైన దశ... ఆనందం అంటే అర్ధమేంటో కూడా తెలియని ఆనంద దశ...... 

స్టడీ హవర్ అయిపోగానే..... తొందరగా బ్యాగేసుకొని బయటకెళ్ళి సైకిళ్ళ పై సర్కస్ ఫీట్లు చేసి అప్పుడే గర్ల్స్ హై స్కూల్ లో నుండి బయటకి వచ్చిన గర్ల్స్ ముందు ఫోజులు కొట్టాలి మరీ..... అంత ఆదుర్దా.... ఒక అమ్మాయిని మాత్రం రోజు ఫాలో సైకిల్ మీద సైలెంట్ గా ఫాలో చేసేవాణ్ణి.... ఆమె అభినయం.... ఆమె అభిఙ్ఞానం.... అందం... అణుకువ... పదే పదే చూస్తుండాలనిపించే అందమైన కళ్ళు... పెడల్స్ ని తొక్కలేక తొక్కుతుండే ఆమె పాదాలు..... అప్పుడే జాజిమల్లెలన్ని కలిసి అల్లుకొని జడగా మారుతున్న కురులు.... సరస్వతి తల్లి తననే అంటిపెట్టుకుందా అని అన్నట్లు అనిపించే తన వదన విజ్ఞాన తేజస్సు....  మాట్లాడాలనుకోవటం... భయపడటం.... (ఎక్కడ స్కూల్లో సార్లకు చెప్తుందో అని.., అది తెలిసి ఇంట్లోనో స్కూల్లోనో నన్ను ఎగెరెగిరి తంతారేమో అని భయం) అప్పుడు ఈ కవి హృదయం లేదు కానీ.... అప్పుడు ఉండుంటే హృదయాన్ని ఉరకలెత్తించి పరవళ్లు తొక్కించేవాణ్ణి..... ఇప్పుడామె నలుగురికి ఉపయోగపడే ఉన్నత స్థానంలో ఉండటం ఆనందం.....

ఏది ఏమైనా కౌమారదశ అదో లోకం... అదొక అద్భుతం....అదోక అనిర్వచనీయం... ఈ దశని వర్ణించాలంటే పదాలు చాలవు... నన్ను పరుగెత్తించి నను శాసిస్తున్న సమయం సరిపోదు.....

హరికాంత్ రెడ్డి



Thursday 20 October 2016

ప్రేమా ఎవరు నీవు.......??!!


నిన్ను నిన్ను గా ప్రేమించుటకు నీ కోసమే కన్నీరు నింపుటకు నేనున్నానని నిండుగా పలికిన తోడొకరుండిన అదే భాగ్యమా అదే సౌఖ్యమా.....!! మళ్ళి సుప్రసిద్ధ కవి మాటలు ఉదయం నుండి నా చెవుల్లో మారుమ్రోగుతున్నాయి......

అసలు ప్రేమంటే ఏంటి...... ఏమో....! ప్రేమా.... అసలు ప్రేమ అనే పదం ఎలా పుట్టింది..... ఏమో...!! నా కళ్ళు నిర్మలమైన ఆకాశం వైపు చూస్తున్నాయి...  నా మదిలో అంతులేనంత ప్రశ్నలు.... సినిమాల్లో చూపించినట్లుగా ప్రేమంటే.... కోటలో రాణి... తోటలో రాముడిలాగా... ఇద్దరు చూసి ప్రేమించుకోవటం, కలుసుకోవటం, పెళ్లి చేసుకోవటం.... ఇదేనా ప్రేమంటే...... నా మదిలో ప్రశ్నలకు నాకు నేనే సమాధానం ఇచ్చుకోవటానికి ప్రయత్నిస్తున్నాను..... ప్రేమంటే ప్రేమంటే పాఠమా....? ప్రేమంటే బాధ్యతా....?? ప్రేమంటే అందమా....?? ప్రేమంటే శృంగారమా....???

****************************

గత రెండు రోజులుగా మనసేం బాలేదు.... శరీరం వెలుగులో ఉంటున్నా... మనసు చీకట్లో మదన పడుతుంది.....

ఒక మాల్ లో చూసా... అబ్బాయి ఒక అమ్మాయిని బతిమాలుతున్నాడు ప్రేమించమని, తన కోసం ఏదైనా చేస్తాడని చెప్తున్నాడు..., భారతదేశంలో ఎక్కడికెళ్లినా ఒక సగటు యువకుడు, ఒక సగటు యువతీకి చెప్పేది దాదాపు ఇదే.... ప్రేమంటే ప్రేమించటమని అడగటమా....? ప్రేమంటే ఎదుటివాళ్లకు తగ్గట్టుగా మారటమా....??  ప్రేమంటే ఒకరినొకరు మనసిచ్చుకోవటమా....?? మల్లి అవే ప్రశ్నలు.....

కాదు కానే కాదనిపిస్తుంది.... 

ఈ కాలంలో అందరు ఒకరికోసం ఒకరు త్యాగాలుచేయటం.., ఒకరికోసం మారటం ఇదే ప్రేమని అనుకుంటున్నారు ప్రేమంటే రాజి పడటం కానే కాదు...... 

మరి ప్రేమంటే ఏంటి... ఈ అనంత సృష్టిని సృష్టించిన ఆ కనిపించని శక్తి, కనిపిస్తే అడగాలని ఉంది..... ప్రేమంటే ఏంటని.....!!

ప్రేమంటే మనం తల్లి గర్భం నుండి బయటపడ్డాక ఏ కల్మషం లేకుండా మనల్ని తొలిసారి చూస్తుంది చూడు.... నన్ను నన్ను గా చూడటం... అది ప్రేమంటే.......!!

నేను ఎలా ఉన్నా నా తల్లి నన్ను నన్నుగానే అంగీకరిస్తుంది... నన్ను నన్నుగానే ప్రేమిస్తుంది నా తల్లి..... అది ప్రేమంటే....!!

తొలి చూపు ప్రణయం.... ఆ ప్రణయం జీవిత ప్రయాణంగా కొనసాగాలంటే ఎలా మొదటిసారి నన్ను చూసావో.... అదే తొలిచూపు ప్రేమ చివరి చూపు వరకు కొనసాగించు అది ప్రేమంటే....!!

హరికాంత్ రెడ్డి

Wednesday 19 October 2016

అప్పుడెప్పుడో అశోక్ నగర్లో ఆమె....


అది 2009-2010 మధ్య అనుకుంటా (సుమారుగా).....  

అప్పుడే ఆదర్శ భావాలతో.., ఆవేశంతో కూడిన స్పూర్తితో సమాజానికి ఏదో చేసేద్దామని కొత్తగా రాజధానిలోని అశోక్ నగర్ లో (హైదరాబాద్) అడుగుపెట్టిన రోజులవి.... (మొదటి సారి పట్నం వరకు రావటం) అది ఆర్ సి రెడ్డి స్టడీ సర్కిల్ ప్రాంతం....  కాదనలేని మధ్యతరగతి పల్లెటూరి బ్రతుకులు..., ఖాలీ చేతులు...., కాలే కడుపులు...., కళ్ళలో కనబడే కసి..., తొందరగా చదివేసి అధికారిగా ఎంపికయ్యి అందరి మన్ననలు అందుకొని ఏదేదో చేసేయాలన్న ఆతృత..... ఇద్దరం కూడా ఉండలేని ఇరుకైన అద్దె గదిలో అరడజను మంది ఉంటూ... అశోక్ నగర్ అంగట్లో దొరికిన పుస్తకాలతో కుస్తీ పట్టడం... అంతులేనంత ఆలోచనలు.., అందుకోవాలనే ఆశయాలు.., ఆ వెంటనే ఆందోళనలు.... ఏ పుస్తకంలో ఏ సమాచారం ఉందేమో అని..... పుస్తకాలే ప్రపంచంగా.., పరీక్షలే పరమావధిగా..., నిరంతరం నాలో నేనే పోటీ పడుతూ.. యద లోపల యుద్ధం చేస్తున్న కాలమది.... అందరు రకరకాల ప్రాంతాల నుండి వచ్చిన స్నేహితులు... నేను తెలంగాణ మారుమూల ప్రాంతం నుండయినా..., (అప్పటికింకా రాష్ట్రం విడిపోలేదు) నాతో చదువుకునే నా స్నేహితులందరూ కొందరు రాయలసీమ అనంతపురం, చిత్తూర్, కడప జిల్లాలకి చెందిన వారు కావటంతో వారి ప్రాంత సమస్యలు చెబుతున్నపుడల్లా తెలంగాణ కంటే ఇంకా వెనకబడ్డ ప్రాంతాలు కూడా ఆంధ్రప్రదేశ్ లో ఉన్నాయని అనిపించేది. ఏది ఏమైనా అందరి ఆశయం ఒక్కటే.... ఎలాగైనా ఈ పోటీ ప్రపంచంలో నెగ్గి తమను తాము నిరూపించుకోవాలని.... 

ఆ ప్రాంతమంతా ఎటు చూసిన పోటీ తత్వమే కనిపించేది.... తోటి విద్యార్థిని కదిలిస్తే కావాల్సినంత విజ్ఞానము... కోరుకున్నంత సమాచారం.... తననుకున్న లక్ష్యానికి 24 గంటలు కూడా సరిపోతాయో లేదో అని యదలో ఆందోళన.... ఒక చేతిలో హిందూ పేపర్.., మరో చేతిలో ఆ రోజు చదివేసి పూర్తి చేయాల్సిన బరువైన పుస్తకాలు... 

ఒకానొక రోజు.........

ఆర్ సి రెడ్డి స్టడీ సర్కిల్ ముందు టీ కొట్టున్న ప్రాంతం...... పొద్దున్న నుండి తీరిక లేకుండా.., బుక్కులతో తెగ బోరీంగా మాకు మేమె ఫీలయిపోయి నేను నా స్నేహితులతో (అందరివి పల్లెటూరి సదువులే) కలిసి నిమ్మకాయ చాయ్ (లెమన్ టీ) తాగుదామని బయటికొచ్చాం... (ఆ ప్రాంతంలో ఆ చాయ్ చాల ఫెమస్)..... అక్కడే ఒక అమ్మాయి గురించి అందరూ మాట్లాడుకుంటున్నారు..... అరేయ్ అటు చూడరా ఆ అమ్మాయే మొన్న గ్రూప్ 1 కి సెలెక్ట్ అయ్యింది అంటూ ఒక అబ్బాయి అంతు లేని అత్యుత్సాహం..... గ్రూప్ 1 పరీక్ష పాస్ అయ్యిందన్న మాట వినగానే నా కళ్ళు వెంటనే ఆమె వైపు తిరిగాయి..... చూడచక్కని సౌందర్యం... నక్షత్రాల్లాంటి నయనాలు... బాణాల్లాంటి చూపులు.... చందమామ లాంటి మోము.... చదువుల తల్లి జ్ఞాన సరస్వతి తననే అంటిపెట్టుకుందా అన్నట్లుగా కనిపించే తన వదన విజ్ఞాన తేజస్సు..... అందం... అందానికి తగ్గ అభిఙ్ఞానం ఆమె సొంతమనిపించింది... అందానికి ఒక లక్ష్యమంటూ ఉంటె ఆమె అని అనిపించింది...... అందానికే అసూయ పుడుతుంది ఆమెని చూస్తే.... పేరు.. ఆ పేరుకు తగ్గ అభినయం.... (అప్పుడే మొదటిసారిగా ఆమె పేరు వినటం).... చేమంతి పూవంటి చందం... తొలి పొద్దు కిరణాల స్పర్శకి విచ్చుకున్న పొద్దు తిరుగుడు పువ్వల్లె..... అచ్చ తెలుగమ్మాయంటే కవుల రాతల్లోనో, కళాకారుల ఆకృతుల్లోనో ఉంటాయనుకున్నా కానీ నా అభిప్రాయం తప్పేమో అనిపించింది అప్పుడు.... 

అక్కడే ఆమె చాయ్ తాగుంతుంటే ఇంకా అందరు ఆమె గురించే మాట్లాడుకుంటున్నారు..... ఆమె నాన్న కూడా ఒక పెద్ద ఆఫీసరట అందుకే ఆమె అంతలా చదివిందని మొత్తానికి ఆమె స్థాయి ఇక మారిపోతుందని వాళ్ళు అనుకుంటున్నారు... కానీ నాకు ఆమెని చూస్తే అలా అనిపించలేదు.... చాలా సాదా సీదాగా ఉంది... ఎవర్ని పట్టించుకోని వ్యక్తిత్వం..... తన ఆశయమే అవధిగా తన ప్రపంచంలో తాను ఉంటుంది... ఆ తర్వాతి రోజు నుండి ఆమెనే గమనించేవాణ్ణి.... (ఆమెనే చుస్తున్నానన్న విషయం ఆమె గమనించకుండా నేను గమనించేవాణ్ణి).... తానే కార్ డ్రైవ్ చేసుకుంటూ స్వయంగా వచ్చేది... భుజానికి వంకాయ రంగు బ్యాగు..., నుదుటిన ముదురు ఎరుపు రంగులో పెద్దగా గుండ్రటి బొట్టు.... చెవులకు పెద్ద రింగుల కమ్మలు... కుదురుగా ఉండకుండా చెవిపై పడుతున్న కురులను సరిచేస్తూ అప్పుడే స్టడీ రూమ్ లోకి సీరియస్ గా ఎంటరవుతున్న అందమైన అమాయకత్వం.... ఆమె ఒక పచ్చటి పైరులా.., పెరటిలోన ఒక సీతాకోకచిలుకలా అనిపించేది.... సంప్రదాయానికి సరితూగే సరైన వస్త్ర ధారణ.....  సంపన్న కుటుంబం నుండి వచ్చినామె... అందుకే ఆమెకు ఉద్యోగమచ్చిందని మా స్నేహితులు గుసగుసలాడుకునేవాళ్ళు... (కానీ చదువాలనే ధృడ సంకల్పం, అంకిత భావం ఉండాలే కానీ ఏ కుటుంబం నుండి వస్తే ఏంటి... ఉన్నతాధికారిగా ఎంపికయ్యి కోటేసుకొని కలెక్టరయిపోవచ్చని నేను మనసులోనే అనుకునేవాణ్ణి)....... తాను రోజు స్టడీ రూమ్ లో చదువుకుంటూ ఉండేది.... దాదాపుగా తన వెనక కుర్చీ లోనే ప్రతిరోజు నేను కూర్చొనేవాడిని.... తాను పుస్తకాన్ని తప్ప మరో వంక అయినా కన్నెత్తి చూసేది కాదు... నేనేమో తాను ఏ బుక్ చదువుతుందా.. ఎంత సేపు చదువుతుందా.... మనమూ దాన్ని ఫాలో అయిపోదామని అటు వైపు తొంగి తొంగి చూసేవాణ్ణి... ఆమె పుస్తకాన్ని చూస్తుండేది... నేనేమో తనని చూస్తుండేవాణ్ణి..... తానేం చదువుతుందా  ఎలా చదువుతుందా అడిగేయాలని ఆతృతగా ఉండేది.... కానీ భయం అడ్డొచ్చేది.... ఊరి నుండి వచ్చిన మనుషులం... ఎం మాట్లాడితే ఎం తప్పవుతుందేమో అన్న భయం.... పైగా ఇంగ్లీష్ మాట్లాడటం అంటే నవ్వుతారేమో అన్న జంకు, బిడియం... నన్ను నేనే తక్కువ చేసుకోవటం అన్న భావన మనసులో ఆమెతో మాట్లాడకుండా అడ్డుకునేది.... అప్పుడప్పుడు టీ కొట్టు దగ్గరికి వచ్చేది.... శివా అంటూ పిలిచి టీ అడిగేది... (ఆ టీ కొట్టు యజమాని పేరు శివ)...... ఆ సంవత్సరం కాకుండ ఆ తదుపరి సంవత్సరమే అనుకుంటా.... ఆమె దేశ అత్యున్నతస్థాయి పరీక్షను ఉన్నత శ్రేణిలో పాసయ్యి ఉన్నాతాధికారిగా బాధ్యతలందుకుంది.... ఆమె ఇప్పుడు ఒక జిల్లా స్థాయిలో బాధ్యతలందిస్తుంది. ఆమెని చూసినప్పుడల్లా ఏదో తెలియని అనుభూతి.... ఆనందం.... ఒక ఉద్వేగం...


హరికాంత్ రెడ్డి

Thursday 6 October 2016

ఇంకేం కావాలి ఈ జీవితానికి......



కడుపు నిండిన వాడికేం తెలుసు మన కడుపు ఖాళి ఉందని..... ఆసాంతం ఆకు నాకాకా అడగటమెందుకు ఆకలేస్తుందా అని...... డబ్బున్న వాడు డబ్బే కాదు కదా ప్రపంచం అంటాడు ఎందుకంటే వాడి కడుపు నిండుగా ఉందని.... డబ్బు లేని వాడు, డబ్బంటే కసి ఉన్నవాడు డబ్బే కదా ప్రపంచం అంటాడు... ఎందుకంటే వాడి కడుపు ఖాళి ఉందని..... ఎవడెన్ని నీతులైన చెప్తాడు కాలే వాడికే తెలుస్తుంది 'ఖాళి' విలువ... ఒక సగటు యువకుని మనసులో మాటలివి....


తర్వాత......


ఆరంభం


అమ్మ గర్భం నుండి..... అవని గర్భంలో కలిసేవరకూ కావాల్సినంత ప్రేమ....
చిన్నప్పుడు ఆడే ఆటల్లో చిన్న దెబ్బలు....
అమ్మ అదిలింపులు.... నాన్న బెదిరింపులు....
చిన్న చిన్న ఆనందాలు.... చివుక్కుమనే మనస్తత్వాలు....
చూస్తుంటే చూడాలనిపించే అందం.... చూస్తూ బ్రతికేయాలనిపించే ఆ అందంతో బంధం....
అందానికి అతికినట్టుండే అద్దం లాంటి మనసుతో మనువు...
బ్రతకటానికి కావల్సిన బలం.., ఆ బలమెంతో తెలుసుకోవటానికి బరువులు బాధ్యతలు...
ఆనందాలు..., అంతకుమించి ఆప్యాయతలు...
చెలి (భార్య) చెక్కిలి మీద నుండి కన్నీరు జారువాలుతుండగా తన ముందే కన్ను మూయటం..... 

అంతం

ఇంకేం కావాలి జీవితానికి..... 

లేదు అదేనా జీవితం.... అమంగళం ప్రతిఘటితమవు గాక......!!

ఆ స్థలాలేవీ... ఆ స్వర్ణాలేవి.... అన్వేషణలేవీ... ఆలోచనలేవి... ఎదురీదడాలేవి.... ఎదురించడాలేవి... ఈగోలేవి.., ఈసడించుకోడాలేవి.... అసలు నా నిఘంటువులోనే ముఖ్యమైన పదమైన డబ్బేది... ఛ ఛ అది కాదు.. అది కానే కాదు జీవితం....

(ఈ మధ్యే ఎక్కడో చదివాను మనిషి సగటు జీవిత కాలం 61 సంవత్సరాలని... దాన్ని అనుసరించి రాసాను)

హరికాంత్ రెడ్డి

Wednesday 5 October 2016

అందాలానందాల ఆరబోత పండుగచ్చింది.....


ఏమేమి పువ్వొప్పునే గౌరమ్మ....!
ఏమేమి కాయప్పునే గౌరమ్మ.....!
తంగేడు పువ్వొప్పునే గౌరమ్మ...!! తంగేడు కాయప్పునే గౌరమ్మ.....!!

పల్లెలన్నీ ఒళ్ళు విరుచుకొని ప్రజ్వలించే పండుగ...
ఆడబిడ్డల ఆనందాలు అంబరాన్నెంటే పండుగ...
అమ్మాయిల అందాల ఆరబోత పండుగ....
ఆడపిల్లల ఆలింగనాల పండుగ... 
ఇంటికాడున్న ఆభరణాలన్ని ఒంటిమీదకొచ్చే పండుగ....
పట్టుచీరలన్నీ పక్కున ప్రకాశించే పండుగ....
ముసలోళ్ల మూసి మూసి నవ్వుల పండుగ...
అరుగు మీద అవ్వ ఆనందంగా ఉండే పండుగ...
మగువల సొగసు ఆటను చూసి మబ్బులు సిగ్గుపడే పండుగ...
ముద్దుగుమ్మలు మురిసిపోయే ముచ్చట్ల పండుగ... 
పడుసు పోరగాండ్ల పరాక్రమ ప్రదర్శనల పండుగ...
పడచుల నయనాలు నాట్యమాడే పండుగ....
కన్నె పెదాల ఎరుపుకు ఆకాశంలోని చుక్కలు కూడా చీకట్లలోకెళ్లే పండుగ....
కోలాటాల కౌగిలింతల పండుగ...

ఇది నా తెలంగాణ పూల పండుగ.....!!


హరికాంత్ రెడ్డి

Thursday 18 August 2016

అందాన్ని చూసాను......!


చూసాను.... ప్రేమతో చూసాను... 
అసలైన అందాన్ని చూసాను... అసలు రంగులంటూ అద్దని (మేకప్ లేని) రూపాన్ని చూసాను....

చందమామ మనసు కూడా చివుక్కుమనేలా చక్కనైన మోము....
నక్షత్రాల్లాంటి నయనాలు
ముట్టుకుంటే మాసిపోయే లేలేత చెక్కిళ్ళు
లేత ఎరుపు రంగు పెదాలు
పెదాల అందాన్ని రెట్టింపు చేసి మత్తెక్కించ్చే పుట్టుమచ్చ...
తన మెడ పైన నుండి జాలువారిన వయ్యారమైన వాలు జడ....
చెవులపై పడుతున్న వెంట్రుకలను సరి చేస్తూ బాణాల్లాంటి చూపులను విసిరే అందాన్ని చూసాను.... 

బ్రహ్మ అందానికి అచ్చుగా ఆ అమ్మాయిని అచ్చేసాడా.....
తన కనురెప్పల శబ్దం నాకే వినబడుతుంది....
మురిపిస్తుంది 
మైమరిపిస్తోంది
వా.... ఆ అనుభూతి.... 

చూసాను అసలైన అందాన్ని చూసాను... అసలు అద్దానికి కూడా అసూయ కలిగే అందాన్ని చూసాను....

హరికాంత్ రెడ్డి 

Sunday 14 August 2016

స్వాతంత్ర దినోత్సవం సందర్బంగా......కలల భారత దేశాన్ని ఆవిష్కరిస్తూ.....


దేశానికి స్వాతంత్రం వచ్చి సరిగ్గా 70 సంవత్సరాలు గడచిపోయాయి... దేశ ప్రధాని ప్రతి సంవత్సరం ఎర్రకోటపై మువ్వన్నెల జెండా ఎగరవేసినప్పుడల్లా శరీరంపై రోమాలు నిక్కపొడుచుకుంటున్నాయి. ఏదో తెలియని గర్వం... నా దేశమని....  కానీ ఏదో మూల ఒక ఆవేదన. రాజ్యాంగానికి రూపకల్పన చేసి కూడా ఎన్నో ఏళ్ళు గడచిపోయాయి. కాని మనం దానిలో నాలుగో వంతు కాలం కూడా ముందుకు వెళ్ళలేదు. దేశ ప్రజలు స్వేచ్చ వాయువులు పీల్చుకొని ఆరు దశబ్దాలు దాటి ఏడవ దశాబ్దం లోకి అడుగు పెడుతున్నప్పటికినీ ఇప్పటికి కూడా ఇంకా దేశం పేదరిక విషపరిష్వంగంలోనే విలవిలలాడుతుండటం మన దురదృష్టం. 

సంపద పంపిణీలో అనూహ్యంగా పెరుగుతున్న అసమానతల కట్టడిపై ఏ ప్రభుత్వాలకు శ్రద్ధ లేకపోవటం వల్లే దేశ జనాభాలో సగానికి సగం దుర్భర దారిద్రంలో కొట్టుమిట్టాడుతున్నారు. ప్రపంచంలో మరెక్కడా లేనంతమంది నిరక్షరాస్యులు, నిరుద్యోగులు భారత్ లో ఉన్నారు. నాణ్యమైన విద్య, వైద్యం, ఆరోగ్యం, పారిశుధ్య సౌకర్యాలే గీటురాయిగ ప్రాంతీయ అసమానతలకు తావు లేకుండా విప్లవాత్మక వేగంతో, తిరుగులేని నిబద్దతతో ఎన్నుకోబడ్డ ఒక మంచి ప్రభుత్వం పని చేయాల్సిన సందర్భం ఇది. కాని ప్రజా సంక్షేమాన్ని కాంక్షించే ఒక మంచి "నాయకత్వం"(Leadership) కరవైన ఫలితంగా గుండెలు నిండిన ఆత్మవిశ్వాసంతో దేశం పట్ల గర్వంగా ఉండాల్సిన మనకు భవిష్యత్తు పట్ల ఏదో అలజడి.

ఆర్ధిక అభివృద్ధి విషయంలో అన్యాయమైన అసమానతలు కనిపిస్తున్నాయి. దేశ పౌరులందరికీ సామాజిక ఆర్ధిక, రాజకీయ రంగాల్లో సమన న్యాయాన్ని కల్పిస్తామని పుస్తకాలలోని రాజ్యాంగం చెప్తుంది. వాస్తవ పరిస్థితులు అందుకు భిన్నంగా ఉంటాయి... ఉంటున్నాయి. సామజిక ఆర్ధిక స్వేచ్చ వల్ల ఒరిగిందేమీ లేదు. అసమానతలపై "పోరాటం" పేరిట దేశంలో మావోయిస్టులు తుపాకులు ఎక్కు పెట్టి దేశంలో కొన్ని ప్రాంతాల్లో హింసతో ఇప్పటికి రాజ్యమేలుతున్నారు. నిజానికి వీరి వల్ల సమస్యలు మరింత సంక్లిష్టం అవుతున్నాయి కానీ పరిష్కారాలు మాత్రం సాధ్యం కావటం లేదు. 

ఒక మేధావి తన మాటల్లో చెప్తుంటే విన్నాను మన ప్రజాస్వామ్యం సంపన్నుల కోసం సంపన్నులు నడుపుతున్నట్లుగా మారిపోయిందని. ప్రజా ప్రతినిధి ఉన్నది ప్రజా శ్రేయస్సు కోసం కాదు పదవిని కాపాడుకోడానికే అన్నట్టుగా వ్యవహరిస్తున్న ఈ పాలకులకు ఎప్పుడు కనువిప్పు అవుతుంది?  అయిదేళ్ళ కొకసారి ఎన్నికల సందర్భంగా మాత్రమే ప్రజలకు గౌరవం దక్కుతుంది. ఆ ఓట్ల పండగ పూర్తయిన తరువాత ఇక అయిదేళ్ళ పాటు ప్రజాశ్రేయం పట్ల సంపూర్ణ నిబద్దతతో భాద్యతాయుతంగా పాలన సాగించే నాయకుడు మనకు ఎక్కడ దొరకాలి?

దేశ జనాభాలో సగం మంది ఉన్న యువత ఇప్పటికైనా మేల్కొనాలి.. నా అభిప్రాయం ప్రకారం మొత్తం పాలనా వ్యవస్థ లోనే సుపరిపాలన విధానాల అమలుకు నడుముకు అందరు నడుము బిగించాలి. దైనందిన జీవితం లో సగటు సామాన్య పౌరుడికి ఆ మార్పు స్పష్టంగా కనపడాలి. బడిలో చదువు బాగా చెప్పాలి. అంటే ఉపాధ్యాయుల కొరత తీరాలి. బడి సమస్యలు పోవాలి. నిరుద్యోగ సమస్యని పారద్రోలాలి. ప్రాథమిక వైద్య కేంద్రాల్లో డాక్టర్లు మందులు అందుబాటులో ఉండాలి. వాహన సంచారానికి అనువుగా గతుకులు లేని రహదారులు కావాలి. త్రాగునీరు తో మురుగునీరు కలవని నీటి వ్యవస్థలు రూపొందాలి. సేవల కోసం వచ్చిన ప్రజలకి సిబ్బంది నుండి గౌరవం దక్కాలి. విద్యుత్ కోతలు పోవాలి. దోపిడీ దొంగతనాలు జరగని వ్యవస్థ కావాలి. భద్రత విషయంలో భరోసా ఇచ్చే పోలీస్ వ్యవస్థ కావాలి. అన్నింటిని మించి రాజకీయ నాయకులు ఎటువంటి పోలీస్ రక్షణ లేకుండా నిర్బయంగా తిరగగలిగే సువ్యవస్థ ఆవిష్కృతం కావాలి. సుపరిపాలన స్వపరిపాలనకు ఏనాటికి ప్రత్యామ్నాయం కాలేదని నినదించి, బ్రిటిష్ వారిని ఎదిరించి.. పోరి తెచ్చుకున్న స్వాతంత్రానికి నిజమైన అర్ధం కల్పించగల నిబద్ధత కలిగిన నాయకులు "మంచి నాయకులు" మన దేశానికి అవసరం..! అత్యవసరం...!! అంతిమంగా మనందరం కలసి అబ్దుల్ కలాం కలలు కన్న అభివృద్ధి చెందిన భారతావనిని ఆవిష్కరించాలి. 
ఇది మన దేశం...!!

ఇకనైనా ప్రజల ఆశయాలు ఆశలు, ఆకాంక్షలకు అనుగుణంగా నడుచుకొనే ప్రజాస్వామిక ప్రభుత్వాన్ని నెలకొల్పే సమయం ఆసన్నమైందన్న విషయాన్నీ పాలకులు, ప్రజా ప్రతినిధులు గ్రహించాలి.

నా సోదర సోదరీమణులకు 70వ స్వాతంత్ర దినోత్సవ శుభాకాంక్షలతో....


హరికాంత్ రెడ్డి

Friday 5 August 2016

ఇది నా భారత దేశమిది బ్రదర్.... (This is India Dude)


ఇది భారత దేశం బాబు... ఏ దేశమంటే ఇది నా దేశంరా బాబు....

మద్యపానం తప్పు అంటారు... మత్తులో ఉంటేనే దేశాన్ని ముందుకు తీసుకెళ్ళగలమని వైన్ షాప్ కి లైన్ కట్టిస్తారు...
మందు కొడతారు.. మందేసిన తర్వాత మందిని కొడతారు.... ఇది నా భారత దేశం బాబు
స్వచ్ఛ భారత్ అంటాం... కానీ ఎక్కడంటే అక్కడే స్వేచ్ఛగా ఉచ్చోసుకుంటాం... ఇది నా దేశం బాబు....
సంపన్నుడు బ్యాంకులో సాఫీగా సొమ్ము తీసుకొని ఏ మాఫీ లేకుండా టోపీ పెట్టచ్చు.... అదే పేదోడు పైసలు తీసుకుంటే పేచీ పెట్టి వాని గోచి ఊడేలా కొట్టి మరీ రాబడతారు. ఇది నా భారత దేశం...
పైసోన్నోడు స్పెషల్ ఇక్కడ... మనీ లేకపోతే మనిషి కిందే చూడరెక్కడ....
మన దగ్గర ఉన్నదీ లేదనుకుంటాం.... లేనిదీ కావాలనుకుంటాం ఇది నా భారత దేశం బాబు... 
రౌడీ అంటూ ఆరోపిస్తామ్ ... కానీ అదే రౌడీకి ఓటేసి ప్రజాస్వామ్యాన్ని అరచేతిలో పెట్టి మరి అప్పగిస్తాం...
కుల గజ్జి ఇంకా పోదురా అంటూ క్లాసులు పీకుతాము... అదే మన చెల్లెనో, కూతురో కులాంతరం అంటే కళ్ళెర్ర జేస్తాం... ఇది నా దేశం బాబు... 
తెలివిన్నోనితో తీయగా మాట్లాడతారు... తెలివిలేనోన్ని తెల్ల మొహం వేపిస్తారు ఇది నా దేశం... 
పన్ను కట్టడానికి చట్టాలను వాడతాం.. అదే పన్నుని ఎగ్గొట్టడానికి మల్లి మనమే మినహాయింపు చట్టాలను చేస్తాం....
భారత దేశం ఇక్కడ... బంగారు భవిష్యత్తు ఉందక్కడ.... 


హరికాంత్ రెడ్డి 

Wednesday 11 May 2016

పుట్టిన నెల ప్రత్యేకం: 27 సంవత్సరాల్లో నన్ను ప్రభావితం చేసిన వ్యక్తులు....


మంచి చెడు అంటూ ఉండదు మంచి చెడు రెండు కలిస్తేనే మనిషి అవుతాడు అన్న వివేకానంద మాటలు నాకు ఎప్పుడు గుర్తుంటాయి... ఈ లోకంలో పూర్తిగా మంచోళ్ళు ఉండరు.., అలా అని పూర్తిగా చెడ్డోల్లు ఉండరు. పరిస్థితులు మనిషిని ఒక్కో వైపు ముడిపెడతాయి... దేశం లో అయిన సమాజంలో అయిన ఎవ్వరు కూడా గొప్పవాళ్ళు ఉండరు నా దృష్టిలో... దేశం గర్వించే మహామేధావి అబ్దుల్ కలాం కూడా నా దృష్టిలో మంచోడు కానట్టే... అరె ఆయన  మీరన్న మంచోడే అయితే ఇతర దేశాలను నాశనం చేయాలనుకునే లక్ష్యాలున్న మిస్సైల్ లను ఆయన కనిపెట్టకపోయే వాడు.. ఆయన మంచోడే అయితే ఇంకొకరిని చంపే ఆయుధాన్ని తయారుచేసి ఉండేవాడే కాదు. దానికి బదులు శాంతి మంత్రం జపించేవాడు... ఎవ్వరు కూడా ఈ ప్రపంచంలో గొప్పవాళ్ళుగా ఉండరు... ఉండలేరు కూడా... (దీనిపై మళ్ళి చర్చ, వాగ్వ్యుద్దం అనవసరం)  ఈ వేదాంతం ఇప్పుడు మాకెందుకు అనుకోవద్దు కాని కొన్ని కొన్ని సార్లు వేదాంతమే వేల కోట్లు ఇచ్చిన సంతృప్తి ని ఇస్తుంది...

బాల్యంలో మే నెల వస్తే ఏదో ఎండాకాలం సెలవులు వచ్చి మనసార ఆడుకోవటానికి వచ్చిన సమయంగా భావించేవాన్ని... యవ్వన కాలంలో పొద్దున్న పడుకోవటానికి..., మధ్యాహ్నం ఎండ పేరు చెప్పి మల్లి పడుకోవటానికి.., సాయంత్రం స్నేహితులతో బలాదూర్ తిరగటానికి.., రాత్రి నాన్న అంగి జేబులో ఎమన్న నోట్లు తగిలితే స్నేహితులంతా కలిసి తలో యాభై వేసుకొని చల్లటి బీరు వేయటానికి... అదొక అందమైన అనుభూతి... కాని ఇప్పుడు మే నెల అంటే ఆర్ధిక సంవత్సరానికి సరిగ్గా ఒక్క నెల తర్వాత వచ్చేది.... మే లో స్టాక్స్ కొంచెం డౌన్ ఫాల్ లో ఉంటాయి... ఆర్ధిక సంవత్సరం అప్పుడే ఫస్ట్ గేర్ వేసుకొని ముందుకు దూసుకువెళ్ళటానికి ఉన్న సమయం.., పెట్టుబడులకు అనువు కాని నెల..., ఇంకా సరిగ్గా చెప్పాలి అంటే ఎండ ఎక్కువ కొడితే దీనమ్మ జీవితం ఈ మే నెల ఎప్పుడు పోతుందా అనుకొనే రోజులు.... 

కాని నాకు నేను... గుర్తు చేసుకోవాల్సిన విషయం ఏంటంటే మే నెలలోనే నేను పుట్టానన్న సంగతి.... మే నెలలో నా పుట్టిన రోజు ఉంటుందన్న విషయం ఎవరన్న గుర్తు చేస్తే తప్పితే గుర్తుకురాదు.... గత సంవత్సరం నుండే మే నెల వస్తే చాలు.. భయం భయపెడుతుంది... ఇంకా ఎం సాధించలేదు సగం జీవితం అప్పుడే అయిపోయిందన్న బెంగ పట్టుకుంది.. ఇంకా చెప్పాలి అంటే జీవితం అతి పెద్ద అచీవ్ మెంట్ గా కొందరు చెప్పుకునే.... "అహ నా పెళ్ళంటా" తంతు ఇంకా కానేలేదు.... గత సంవత్సరం అసలు ఎం సాధించాను అన్న దానిపై ఆగిపోయింది... కాని ఈ సారి మాత్రం కొత్త కొత్త భయాలు సరికొత్తగా మదిలో గూడు కట్టుకుంటున్నాయి... 

ఏది ఏమైనా 27 సంవత్సరాల జీవితం.. (ఈ మే 21 తో సరిగ్గా 28 సంవత్సరాలు) వెనక్కి తిరిగి చూస్తే సగటు యవ్వన కాలం... కొవ్వొత్తిలా కరిగిపోయింది. ఒక్క క్షణం నేను నమ్మని ఆ దేవుడు వరమివ్వమని అడిగితే ఆయన ఇవ్వని (ఇవ్వలేని) ఈ దశలని(బాల్య,యవ్వన) మల్లి అడగాలని ఉంది... చావంటే భయపడలేదేప్పుడు... అలాగని బ్రతుకు మీద తీపి లేదని కాదు. డబ్బంటే ఇష్టం లేదు... అలాగని డబ్బు లేకుండా బతకలేను.., నాకు డబ్బంటే ఇష్టమంటారు కొందరు... కాని నాకు కాసులంటే(డబ్బు) కసి కాని కకృత్తి కాదు.... మొదట్లో ఆదర్శభావాలు చాలా ఉండేవి. దాన్ని ఇలా చేయాలి అలా చేయాలి.., అలా మార్చెయ్యాలి ఇలా మార్చెయ్యాలి.. కొన్ని రోజులు అడవి బాటలో పయనిద్దామని భావించిన నేను ఆ అడవి తల్లిని చూసేంత అర్హత నాలో లేదని ఆ ఆలోచనను ఆదిలోనే చంపేసి ఆదర్శభావాలను అంగట్లో అమ్మకానికి పెట్టి అమ్మనే (దేశాన్నే) తెగ నమ్మేస్తున్నాను.

ఏది ఏమైనా ఈ సగటు జీవన ప్రయాణంలో కొన్ని తీపి గురుతులు.., కొన్ని ఎదురు దెబ్బలు, ఎదురించడాలు.., ఎక్కడాలు.., దిగడాలు.., భయపడటాలు.., భయపెట్టడాలు.., అనారోగ్యాలు., ఆనందాలు.., అసంతృప్తులు..., అవహేళనలు.., అన్ని ఉన్నాయి. ఇంకా ఇవేం చుశావ్ మున్ముందు పల్టి కొట్టాల్సినవి చాలా ఉన్నాయి..., కింద పడి దెబ్బలు తగిలించుకునే సుదూర తీరాలు ఇంకా ఎంతో ఎత్తులో ఉన్నాయి... అన్నట్టు భవిష్యత్ ఏ బాధ లేకుండా రమ్మని స్వాగతం పలుకుతుంది... ఇవ్వన్ని అందరి జీవితాల్లో కామనే అయినా.... కొన్ని క్షణాలు మాత్రం అలాగే గుర్తుండి పోతాయి... జీవితం అనే ఫోటో ఆల్బంలో బాధ, సంతోషం, దుఖం అనే ఫ్రేమ్ ల లాగ... 

అలాంటి క్షణాలేమో కాని ఈ జీవన ప్రయాణంలో కొందరు గొప్ప వ్యక్తులు నాకు ఎదురయ్యారు... (గొప్ప వ్యక్తులు అనేకన్నా నా ప్రయాణ క్రమంలో తారస పడిన వ్యక్తిత్వం ఉన్న వ్యక్తులు అనటం ఇంకా బెటర్ ఏమో.., ఎందుకంటే గొప్ప వ్యక్తులంటూ ఎవరు ఉండరని నేను ఇంతకు ముందే చెప్పాను..) వీళ్ళు నా ప్రయాణ క్రమాన్ని మార్చలేదు కాని.., ఆ ప్రయాణ క్రమంలో ఎంతో కొంత ప్రభావితం చూపారు... 27 సంవత్సరాలలో ఏడుగురు... 

1)అన్నయ్య: అవును నా అన్న కాబట్టి నాకు గొప్ప వ్యక్తే... నా ఆలోచనల్లో, అవసరాల్లో, ఆనందాల్లో అనుక్షణం ఉన్నాడు కాబట్టి గొప్ప వ్యక్తే ఇంక ఇందులో ఏలాంటి సందేహం అవసరం లేదు. చెప్పవలసిన అవసరం లేదు. 

2)యెడుగూరి సంధింటి అక్కిరెడ్డి: నా జీవితం అతి కీలకమైన మలుపు తీసుకోవటానికి ఉతమిచ్చిన వ్యక్తి... వేళ్ళ మీద కూడా నోట్లు లెక్క పెట్టొచ్చు.., మనుషుల మనస్తత్వాన్ని ముందే కనిపెట్టచ్చు.., బ్రతుక్కి సావుకి మధ్య మనం చేసే పోరాటంలో అటో ఇటో నిర్ణయం తీసుకొనే క్షణాల విలువే ధైర్యమని.., రాజ్యం ఉండాలంటే సంపాదన ఉండాలని సంపాదన కావాలంటే తెలివుండాలని.., తెలివికి లాజిక్ మ్యాజిక్కు రెండు జోడిస్తే ఇంక ఎవడికి వినాల్సిన పని ఉండదని ఇలా ఎన్నో సూత్రాలు ఎన్నో పాటాలు... ప్రపంచంలో "తెల్ల" "నల్ల" అనే పదాలకు అసలు అర్దాలను ఈయన దగ్గరే నేర్చుకోవటం మర్చిపోలేని ముఖ్యమైన ఘట్టం. ఈయన చెప్పిన మాటల్ని, పాటాల్ని నేను నోట్ పాడ్ లోనో... నోట్స్ లోనో రాసుకోలేదు.. మస్థిష్కంలోనే శిలాక్షరాలుగా లిఖించేసుకున్న...

3)కృపాదానం: గురువు... నాకు చిన్నప్పటి నుండి గురువులంటే ఏదో పాటాలు చెప్పి నెలాఖరు రాగానే వాళ్ళ జీతం తీసుకుపోయే వ్యక్తుల లాగ అనిపించేవాళ్ళు... అందుకే నా మీద ఏ గురువు ప్రభావితం చేయలేదు. చేయలేడు కూడా....  కాని ఈ గురువు మాత్రం నా ప్రాపంచిక జ్ఞానానికి నాంది పలికిన విజ్ఞాన దాతగా మిగిలిపోతారు... ఎన్నో విషయాలు ముఖ్యంగా ఆర్ధిక విషయాలపై నాలో అఖండ జ్ఞాన సంపత్తిని నెలకొల్పిన ఈయనకు నేను రుణపడి ఉండాలి అనే మాట చాలా చిన్నది అవుతుంది. 

4)ప్రియాంక: మర్చిపోయిన ఒక మధురమైన జ్ఞాపకం... ఈమె గురించి ఎంత తక్కువగా మాట్లాడుకుంటే అంత మంచిది. కొందరు వ్యక్తులు మన జీవితాల్లోకి కొన్ని విలువైన విషయాలు నేర్పించటానికి వస్తరంటారు. ఈమె ఆ కోవలోకే వస్తుంది. 

5)బాబాయ్: ఈయన నా మీద ఎంతో కొంత ప్రభావితం చూపారు... ముఖ్యంగా నాలో డబ్బు కసిని పెంచిన వ్యక్తి. ఈయన గురించి మాట్లాడేంత గొప్పవాణ్ణి కాదేమో కాని... నైతిక విలువలను నాలో పెంపోదింపజేసిన వ్యక్తి... నాలో అంతో కొంతో మానవత్వపు జాడలు బయటకి కనిపిస్తున్నాయంటే ఈయన వ్యక్తిత్వమే ముమ్మాటికి కారణం. నాకు ఊహ తెలిసినప్పటి నుండి ఈయన వ్యక్తిత్వం చూస్తూ పెరిగాను. బంధాలు, భవబంధాలు, అనుబంధాలకు ఎంత విలువిస్తే అనురాగాలు అంత పెనవేసుకుంటాయని, అవి ఒక వెల కట్టలేని ఆస్తి అని నాలో ఆలోచన కలుగజేసిన వ్యక్తి...... కాని నేను మనిషి కంటే మనీకే ఎక్కువ విలువనిచ్చాను. (ఆఫ్ కోర్స్ ఆ తర్వాత ఆయన కూడా ఆప్యాయతలు తెచ్చేవాటికంటే ఆదాయాలు వచ్చేవాటికే ఎక్కువ ప్రాధాన్యతనిచ్చాడు.)

6)వంకిడి కృష్ణ ప్రసాద్: నన్ను ఆర్థికంగా ఆలోచిపజేసిన వ్యక్తి..., నాలోని ఆలోచనలకు అర్దమిచ్చిన వ్యక్తి. నాలో అణువణువునా ఆర్ధిక కోణాన్ని చూసిన వ్యక్తి.

7)రోహిత్ కృష్ణ రావు: స్నేహితుడు కాని స్నేహితుడు.. (కొందరు వ్యక్తులు వారి ప్రమేయం ఏమి లేకుండానే ఎదుటి వ్యక్తులపై ప్రభావితం చూపిస్తారు. ఆ కోవలోకే ఈ వ్యక్తి కూడా వస్తాడు.. కొన్ని సార్లు కొన్ని సందర్భాల్లో ఇతని ప్రమేయం లేకుండానే నా మీద ప్రభావితం చూపిన వ్యక్తి.) నా 27 ఏళ్ళ జీవితంలో ఒక అర్ధం కాని వ్యక్తిగా మిగిలిపోయే వ్యక్తంటూ ఉంటె కచ్చితంగా ఇతనే... ఇతని నుండి చిన్నప్పటి నుండి చాలా నేర్చుకున్న... కొన్ని సార్లు మదికి అందని మహోన్నత వ్యక్తిగా కనిపిస్తాడు. కొన్ని సార్లు  సంపాదన కోసమే సప్త సముద్రాలను దాటిన వ్యక్తిగా కనిపిస్తాడు... మల్లి ఆ డబ్బు మీద పెద్దగా వ్యామోహం ప్రదర్శించని వ్యక్తిగా కనిపిస్తాడు. ఇప్పటికి నాకు ఆర్థికంగా అర్ధం కాని వ్యక్తి.... ఆలోచన పరంగా అందని వ్యక్తి...

వీళ్ళు కాక ఇంకో ముఖ్యమైనది.... 

నా ఆలోచన: అవును నన్ను నేను ఎంటన్నది ఆలోచింపజేసిన నా ఆలోచన కూడా గొప్పదే... !

మొత్తానికి ఈ 27 సంవత్సరాలలో ఈ ఏడుగురు (7+1) నా ప్రయాణ క్రమంలో ప్రభావితం చూపి పరోక్షంగానో, ప్రత్యక్షంగానో నా ఎదుగుదలకో పతనానికో తోడ్పడినవారు....

హరికాంత్ రెడ్డి


Sunday 24 April 2016

ఈ సోలో జీవితానికి శుభమెప్పుడు...!


ఏంటో ఈ బ్యాచిలర్ జీవితానికి బొత్తిగా ఒక రంగంటూ ఏలాగు లేదు ఇప్పుడు రుచి కూడా లేకుండా పోతుంది మరి..! అర్రే... మొన్నటికి మొన్న బెండకాయ కూరలో కోడిగుడ్డు వేసి మాడ గొట్టి వండి మరీ మధ్యాహ్న భోజనం సిద్దం చేసిన వంటవాణ్ని మెచ్చుకోవాలో, మీద పడి కరిచేయాలో అర్ధం కాలేదు...!! కొన్ని రకాల వంటలు తిని ఈ మధ్య నాలో నేనే మాట్లాడుకుంటున్న అంటే నమ్మండి... ఉత్తర భారతంలో ఉన్నపుడు ఉప్పు ఎలాగు నాలుకకు అంటదు కారం మాట దేవుడెరుగు... ఆ మధ్య బెల్లం వేసి వండిన బిర్యాని తిని ఒక గంట సేపు జపనీస్ బాషలో మాట్లడానంటా... నాక్కూడా..., నాకు తెలియని జపనీస్ బాష వస్తుందని అది విన్న స్నేహితులు చెప్పేదాకా తెలియలేదు.  అర్రే నా బుర్ర బురదలో ముంచేసి మల్లి నా తలకాయలో పెట్టుకున్నట్లు ... వంకాయలో చింతపులుసు పోయటం ఏంటి మరీ నా శ్రార్ధం కాకపోతే.....  ఛీ అది తిన్న నా నాలుకను గోతిలో తీసి కప్పెట్ట...! ఈ మధ్య అయితే మరీ వింత వింత వంటలు రుచి చూడటం నాకే చెల్లింది. అర్రే మొన్నటికి మొన్న హైదరాబాద్ లో ఖాలిగా ఉన్నప్పుడు కాకరకాయ కరివేపాకు అని యూట్యూబ్ లో చూసి మరీ వండితే కాకరకాయ మాడింది కరివేపాకు మిగిలింది... ఆఫ్ కోర్స్ ఆ మిగిలిన కరివేపాకుతో నా భోజనం కానిచ్చేసానుకో...!

ఈ సారి ఇలా కాదని ఖాళిగా ఉన్నప్పుడు గరిటె తిప్పి మనమెంటో గర్వంగా ఈ ప్రపంచానికి చాటి చెప్పాలని మైండ్ లో బ్లైండ్ గా అనుకున్న. యూట్యూబ్ లో రోజుకో వెరైటీ చూస్తూ వీలున్నపుడల్లా రోజుకో వింత వంటకంతో నా విదేయులపైనే ప్రయోగించా... నా వంటలు తిన్న వాళ్ళు ఆ వంటతో పాటు రోజుకో కొత్త పదాన్ని కూడా నేర్చుకున్నారు.... ఆ వంటలన్నీ ఎలా వండానో ఒక గ్రంథం రాసి అచ్చు వేసి దాని మీద వచ్చిన డబ్బులతో ఏదైనా చారిటీ సంస్థకు విరాళామివ్వాలని నిర్ణయించుకున్నప్పటికి స్నేహితులు వద్దని వారించారు. ఎందుకంటే అది ఎవడైనా పొరపాటున కొని దానిలో ఉన్న వంటలు ప్రయత్నించి.., అది రాసిన నన్ను రోజుకో అడ్రెస్స్ కి వచ్చి కొడతారేమో అని వద్దన్నారని తెలిసి నాక్కూడా నిజమే అనిపించి ఆ వంటల పుస్తకం రాద్దామన్న ఆలోచనను ఆదిలోనే చంపేసాను.... నా వంటలు తిన్న స్నేహితుల్లో ఒకడు అరేయ్ ఎందుకిరా ఇవ్వన్ని బాధలు.. చక్కగా పెళ్లి చేసుకుంటే ఈ అడ్డమైన బాధలు తప్పుతాయి కదా అన్నాడు... నోర్ముయ్ వెధవ..., వండి పెట్టె మనిషి కోసమే మనువాడే ముదనష్టం మొహమూ నువ్వునూ... ఇంకా ఎక్కువ మాట్లాడావంటే నేను చేసే వారం రోజుల వంటలు ఒకేసారి చేసి నోట్లో కుక్కుతా.... అని, మరో కొత్త వంటకం ఎం దొరుకుతుందా అని యూట్యూబ్ లో వెతుకుతుండగా బుర్రలో ఐడియా గిర్రున తిరిగింది. అసలు వంటలు మనమే ఎందుకు చేయాలి. బట్టలు ఉతకటానికి వాషింగ్ మిషన్ ఉంది... పిండి రుబ్బటానికి గ్రైండర్ ఉంది. మరి వంటలు చేయటానికి మిషన్ ఎందుకు లేదబ్బా.. ఒక మీట నొక్కగానే అన్ని పోపులు వేసేసి మాడగోట్టకుండా మతి పోగొట్టే మిషన్ వస్తే ఎంత బాగుండు... ఏంటి నేను ఇదంతా ఆలోచిస్తున్నా... నేను తినే ఈ వంటల దెబ్బకి నా మతి పొయిందా ఏంటి.... ఇంక వెంటనే మల్లి యూట్యుబ్ ఓపెన్ చేశాను రేపు మసాల మటన్ అనే కొత్త వంటకంతో వేరే వాళ్ళ మతులు పోగొట్టేద్దామని...!!

హరికాంత్ రెడ్డి

Thursday 14 April 2016

అందమెందుకు అంతందంగా ఉంటుంది బాసూ...?!


అందం... ప్రపంచంలోనే అంత్యంత సంక్లిష్టమైన పదమనుకుంటా..!

అందమైన అమ్మాయిని దగ్గరగా చూడగానే మనసు ముందు ఆందోళన పడి ఆ తర్వాత ఆనందపడుతుంది... ఆ అందాన్ని కలవమని ఆరాటపడుతుంది. తర్వాత ఆ అమ్మాయితో ఆప్యాయంగా మాట్లాడాలని ఆశ పడుతుంది. ఆ అమ్మాయితో అందమైన జీవితాన్ని పంచుకుంటే బాగుంటుందని ఆశ అభిలాషగా మారుతుంది. ఇదంత దగ్గరగా బానే ఉంది. సినిమాల్లో ఒక కథలా నిజంగా ప్రాక్టికల్ జీవితంలో కలిసిన తర్వాత.., లైఫ్ ఆ అమ్మాయి ఉన్నంత అందంగా ఉంటుందా..?! ఉంటుందా అంటే ఏమో మరి ఉండచ్చు...! ఉండకపోవచ్చు కూడా.. !! మగువని చూడగానే మనసులో మల్లె తీగల్లె పదాల అల్లికలు ఎందుకు బయటకి వస్తాయో తెలియదు కాని అతివలు మాత్రం ఈ అవని అందానికి మరింత అందం అద్దటానికి వచ్చిన అద్భుతమైన వన్నె తరగని కుసుమాలేమో....! అటువంటి అందాన్ని కలిసే క్షణాలే వస్తే కదిలే కాలానికి కళ్ళెం వేస్తా...! :)

హరికాంత్ రెడ్డి

Tuesday 8 March 2016

మహిళా దినోత్సవం మనలో మార్పు కోసమా... మహిళల్లో చైతన్యం కోసమా?


మహిళా చైతన్యం లేని చోట మహిళా దినోత్సవం జరుపుకోవటం కడు విచిత్రంగా అనిపిస్తుంది!
ఈ రోజు ఇప్పటికి గ్రామీణ మహిళల పరిస్థితి ఎంతో దయనీయంగా ఉంది....! గగనంతరాల వరకి ఎదగిన మహిళను మల్లి గరిట పట్టుకోమంటుంది ఈ భారత సమాజం.... మహిళ అంటే కేవలం పిల్లల్ని కనే సాధనమా... మహిళ అంటే కేవలం శృంగార వాంఛ కోసం వాడే వస్తువా... ఏమో మన భారత సమాజంలో జరిగే సంఘటనలని చూస్తే మహిళల్ని అలానే చూస్తున్నారేమో అనిపిస్తుంది.

ఊ అంటే మహిళా సాధికారికత గురించి మాట్లాడే ఈ ప్రభుత్వాలకు అది ఎక్కడ కనపడుతుందో అర్ధం కావట్లేదు... ఎక్కడుంది మహిళా సాధికారికత... ఎక్కడుంది మహిళా చైతన్యం...?!
బహుశా పట్టణాల్లో ఉండే మహిళల అభివృద్దే ఈ ప్రభుత్వాలు చూస్తున్నాయేమో!! గ్రామీణ ప్రాంతాల మహిళల్లో సాధికారికత దిశగా ఈ ప్రభుత్వాలు అడుగులు వేయాలని ఆశిద్దాం.....!!

మహిళ...... 
తనో ఆవేదన
తనో అనుభంధం 
తనో ఆలోచన 
తనో ఆక్రందన
తనో ఆవేశం
తనో అహంభావం
తనో అభినేత్రి 
తనో భాద్యత 
తనో బలం
తనో అదృష్టం 
తనో అద్దం లాంటి మనసు
తనో అందానికి అర్ధం 
తనో ఆశ్యర్యం 
తనో అనంతం

ఒక మార్గరేట్ థాచర్, ఒక ఆంగ్ సాన్ సూకీ, ఒక మదర్ థెరిస్సా స్పూర్తిగా.... ఎన్ని విపత్కర పరిస్థితులు ఎదురైనా వాటికి ఎదురొడ్డి నిలిచే గ్రామీణ భారతీయ నారీమణికి పాదాభివందనాలు తెలుపుతూ మహిళాదినోత్సవ శుభాకాంక్షలు!! 

హరికాంత్ రెడ్డి

Friday 8 January 2016

అవును ముమ్మాటికి నేను హంతకుడినే....!


అవును నేను ముమ్మాటికి హంతకుడినే... ఒకటా రెండా? ఎన్నో హత్యలు చేసి మోసాలకు, కుట్రలకు దొరకకుండా తిరుగుతున్నాను. ఏ పోలీసు వ్యవస్థ, న్యాయ వ్యవస్థ నన్ను వేలెత్తి చూపించలేదు. ఏ ప్రభుత్వమూ నన్ను సన్మానించకుండా ఉండలేదు. ఎందుకంటే నేను చేసిన హత్యల వలన నేను బాగుపడుతున్నాను. సమాజమూ బాగుపడుతుంది. అందుకనే మీరు కూడా హత్యలు చేయండి. మీరు బాగుంటారు. నీ స్వార్ధం నీవు చూసుకో, ఎవరు ఎలా పోతే నీకేమిటి? అని నిత్యం శాసించే మనసును నిర్ధాక్షిణ్యంగా చంపేశాను. నిన్ను తమ స్వార్ధాలకు ఉపయోగించుకుని వాడుకునే వ్యక్తులతో కల్సే అవసరాన్ని కలిగిస్తున్న కాలాన్ని చంపేశాను. కంటి మీద నిద్ర, గుండెల్లో ప్రశాంతత లేకుండా చేస్తున్న ఆశలను చంపేశాను. నన్ను నాశనం చేయాలనుకుంటున్న అహంకారాలనూ, మమకారాలనూ నిర్ధాక్షిణ్యంగా చంపేసి పూడ్చి వేశాను. అదేమిటో నేను హత్యలు చేస్తున్నా నాలో శత్రువులు కొత్తగా పుట్టుకొస్తూనే వున్నారు. ఎన్నని చంపను? ఏమని చేయను? అయినప్పటికీ నేను చంపుతూనే ఉన్నాను. నేను దేనిని వదలను. ప్రతిదాన్ని చంపేస్తూనే ఉంటాను. ఎందుకంటే నేనొక హంతకుడిని...! అవును ముమ్మాటికి నేను హంతకుడినే....!!

హరికాంత్ రెడ్డి రామిడి

Sunday 3 January 2016

ధైర్యముందా బాస్...... అయితే అక్కడ చూపించు....!!


మనకు జీవితంలో కొన్ని కొన్ని సార్లు..,  కొన్ని కొన్ని సంఘటనలు  అనుకోకుండా జరిగిపోతుంటాయి... నేను నచ్చే అమ్మాయికి నా భావాలు నచ్చలేదు... నన్ను ఇష్టపడే అమ్మాయిని నేను అంతే ఇష్టంగా కాదనుకున్నాను. ఎక్కడో ఒకచోట సరైన అమ్మాయి సరాసరి మన దగ్గరికే వస్తుందని సమయాన్ని, సమయం నాతో చేస్తున్న సరదాను సంయమనంగా చూస్తూ సంవత్సరం కాదు లేదు అనకుండా గడిపేశాను... కొన్ని సంఘటనలు సడెన్ గా జరిగి ఒక సర్ ప్రైజ్ లాగ మన జీవితంలోకి వస్తుంటాయి. ఇంకొన్ని సంఘటనలేమో మనం కల్పించుకొని మరీ చేస్తుంటాం. అందులో కొన్ని ముగిసిపోతుంటాయి.. అలాంటివి మనం జీవిత కాలనుగమనంలో మరచిపోతుంటాం కూడా... అయితే కొన్ని ప్రత్యేకమైనవి మనల్ని జీవితాంతం వెంటాడుతుంటాయి.. కొన్ని అందులో మధురానుభూతులుగా మిగిలిపోతే మరికొన్నిటికి విషాదాన్ని తోడుగా చేసుకొని వీడ్కోలు పలకాల్సి ఉంటుంది... అలాగే రోజులో ఎంతోమందిని కలుస్తుంటాం... పొద్దున్న నిద్ర లేచిన దగ్గరునుండి రాత్రి పడుకోబోయే వరకు రోజువారీ క్రమంలో ఎంతో మందిని చూస్తాం... ఎంతో మందిని పలకరిస్తాం... అందులో మనకు కావలసిన వాళ్ళు ఉండచ్చు.., చిన్న పిల్లలు ఉండచ్చు.., పెద్దవాళ్ళు ఉండచ్చు.., అబ్బాయిలు ఉండచ్చు..,  "అమ్మాయిలు" ఉండచ్చు.., ఎవరైనా ఉండచ్చు. అందులో కొన్ని పరిచయాలు తాత్కాలికంగా ముగుస్తాయి.. మరికొన్ని కాకతాళియకంగా మనతో శాశ్వతంగా ఉండిపోతాయి... అసలు విషయానికి వస్తే.....

మనం ఎక్కడికన్నా వెళ్ళినప్పుడో.... పొద్దున్నే ఏ గుళ్లోనే.., ఏ టిఫిన్ సెంటర్ లోనో.., ఏ కాఫీ షాప్ లోనో.., ఏ రెస్టారెంట్ లోనో.., ఏ షాపింగ్ మాల్ లోనో.., మనం పని చేసే ఆఫీస్ లోనో.., కోట్ల లాటరీ ఫోన్ లో బంపెర్ ఆఫర్ కింద తగిలినట్లు, అదృష్టం ఎక్కువయి ఎగిరితంతే ఏ రాంగ్ కాల్ లోనో.., ఇంకా యూత్ గా చెప్పాలి అంటే ఏ పబ్ లోనో.., ఎదో ఒక రోజు.., ఎక్కడో ఒక చోటా.., ఎవరో ఒక అమ్మాయిని చూస్తాం... ఎక్కడో మనసుకు నచ్చుతుంది...  (కొందరు అనుకుంటారు..ప్రతి అమ్మాయిని చూస్తుంటాం నాకైతే ప్రతి అందంగా ఉన్న అమ్మాయి నచ్చుతుందని... దానికి వేరే పేరు ఉంది దాన్నే కామం అంటారు అది వేరు... ఇంకా పచ్చిగా చెప్పాలి అంటే మగతనం వేరు.., మనసు వేరు.., మనసులో ఫీలింగ్స్ వేరు)...., (ఇంకా, కొందరంటారు నేను చూస్తాను.., అందాన్ని ఆస్వాదిస్తాను, అక్కడే వదిలేస్తాను అని. "అందాన్ని" ఆస్వాదించే అర్ధవంతమైన అబ్బాయి "బంధాన్ని" గౌరవిస్తాడన్న నమ్మకం ఉంటుందేమో) ఎందర్నో అమ్మాయిలను చూసిన మనకు ఎక్కడోచోట ఒక అమ్మాయి ప్రత్యేకంగా అనిపిస్తుంది.. మనసుకు నచ్చి కళ్ళు జీగెల్ మంటాయి. శరీరం షాక్ కొట్టినట్లు అవుతుంది..,చూపులు బాణాలవుతాయి.., చేతులు చేసిన పనినే మల్లి మల్లి చేస్తాయి... ఆ సమయంలో మన శరీరంలో సరిగ్గా పని చేసే పార్ట్ ఏదైనా ఉంది అంటే అవి కన్నులే..., అమ్మాయి కూడా చూస్తుంది.. ఇక్కడ ఒక విషయం ఏంటంటే అసలు అమ్మాయి చూస్తుంది అంటే ఆమెకి.., ఆమె మనసుకి తప్ప రెండో వాడికి తెలియనే తెలియదు.. (అమ్మాయి చూపును ఆదివిష్ణువు కూడా కనిపెట్టలేడు) ప్రాచీన యుగం నుండి .., ప్రస్తుత యుగం వరకు అమ్మాయి చూపుకు అర్ధం కనిపెట్టలేదు... కనిపెట్టలేడు కూడా.., కాని ఆ అమ్మాయి చూసే చూపు ఉంటుంది చూడు.., ఆ చూపు ని ఎన్ని బాషలలో వర్ణించిన, ఎన్ని అక్షరాలు ఉపయోగించినా.., ఎన్ని భావాలలో విశదికరించినా..,  ఇంకా తక్కువే అన్న అనుభూతి కలుగుతుంది... ఇద్దరు చూస్తారు చూస్తారు.. చూసుకుంటూనే ఉంటారు... టిఫిన్ షాప్ లో టిఫిన్ చేయటం అయిపోయేంత లోపు... కాఫీ షాపు లో కాఫీ తాగేంతలోపు.... షాపింగ్ మాల్ లో కొనాల్సినవి కొనేసి బిల్ అయిపోయేంతలోపు.., రెస్టారెంట్లో ఆర్డర్ ఇచ్చినవి ఆరగించేలోపు.., ఈ చూపులు కొనసాగుతూనే ఉంటాయి........

అక్కడ మొదలవుతుంది అసలు విషయం.. అయిపోయేంతలోపు కొనసాగిన చూపులన్నీ అయిపోగానే మనకు ప్రత్యేకంగా కనిపించిన ఆ అమ్మాయి దూరంగా వెళ్తుంది అని తెలుసుకోగానే.., మనసు మదన పడుతుంది.. యద లోపల యుద్ధం ప్రారంభవుతుంది... అమ్మాయి దగ్గరికి వెళ్లాలా వద్దా.. వెళ్తే భయం, అసలు ఏం అవుతుందోనని.. ఈ సమయంలోనే గడచిపోయిన క్షణాలు తిరిగొస్తే బాగుండనిపిస్తుంది.., ఆ అమ్మాయి ఫోన్ నెంబర్ దొరికితే బాగుండు అనిపిస్తుంది... ఫాలో అయితే బాగుండు అనిపిస్తుంది.., కాని చేయలేము... సంస్కారం అడ్డొస్తుంది.., భయం భయపెడుతుంది.. సంస్కార భయం, సమాజ భయం రెండూ ఉంటాయి... ఇంకా ఆ ఆధ్యాయం అక్కడితో అంతం అవుతుంది.. ఆ "చిన్న ప్రేమ కథ" అంతటితో ఆగిపోతుంది... అప్పటికప్పుడు పుట్టే ప్రేమ ఎంత వరకు వాస్తవమో మనకు తెలియదు కాని.., ఇలాంటి సంఘటన జీవితంలో ప్రతి ఒక్కరికి తారసపడుతుంది. కానీ కొందరి జీవితాల్లో ఇలాంటి సంఘటనలు సక్సెస్ అయిన సందర్భాలు ఉంటాయి... లైఫ్ లో లక్షణంగా సెటిల్ అయి, "లక్ష్యాలు" తీరిపోయి "లక్షలు" సంపాదించే సమయం వచ్చాక.., ఇంక కావాల్సిన తంతు ఒక్కటే మిగిలి ఉంది అని అనుకున్న ధైర్యశాలి ఇక్కడ ధైర్యం చేయాలి.. అడుగు ముందుకు వేసి అమ్మాయి దగ్గరకి వెళ్ళాలి.. ధైర్యంగా తన ప్రేమను వ్యక్తపరచాలి... ఆ అమ్మాయి ఒప్పుకుంటుందా.., లేకపోతే ఒక ఓర చూపు చూసేసి వెళ్ళిపోతుందా.., లేక ఒంటి చేత్తో లాగి ఒకటి పీకుతుందా.., ఓర్పు తో నాకు-నీకు సెట్ అవ్వదని సైలెంట్ గా సమాధానం చెప్పి వెళ్ళిపోతుందా..అనేది ఆ తర్వాత ఆలోచన..... అప్పటికప్పుడు అక్కడ కావాల్సింది అడుగు వేయటం.. ధైర్యంగా మాట్లాడటం..... గులాభి ఇచ్చి ప్రపోస్ చేయకపోయినా పర్లేదు... గుండెల్లో ధైర్యాన్ని నింపుకొని గుక్క తిప్పుకోకుండా జీవితాంతం గుర్తు పెట్టుకునేలా గుప్పెడంత ప్రేమని చూపించు చాలు... నీ ప్రేమ అక్కడ ఫ్రేమ్ అయినట్లే....!!


హరికాంత్ రెడ్డి